Kleine watertjes diepe....

Daar zit je dan even uit de roulatie, een stijve nek , arm en schouder. Je  haast niet kunnen bewegen.  Dus niet vissen en niets kunnen maken. De oorzaak van dit alles een fikse kou op mijn rug en nek.. Ik had geen idee dat dit zo pijnlijk kon zijn. Met de nodige pijnstillers toch even achter de computer gekropen. 


Afgelopen week  nog twee keer even kunnen vissen,heerlijk.Twee keer lekker met de twaalf grammer. Een keer met mijn oude fairplay en de tweede keer met een oude glashengel die hier in de omgeving werd gebouwd. Namelijk een sir Edward, een hengel uit Vlaardingen en gemaakt door Edward de Heul. Deze had toen een hengelsportzaak in het Vlaardingse en verhuisde op een gegeven moment naar de Parkweg in Schiedam. Deze zaak zit er nog steeds. Niet meer van Edward de Heul maar tegenwoordig van Huub van Zetten. Af en toe zie ik nog wel eens wat van Edward verschijnen in het blad de vliegvisser. Maar dit ter zijde.


Er op uit.De wateren hier hebben een redelijk tot goed bestand aan snoek tenminste? De laatste sessies kreeg ik er geen aanbeet en ik was niet de enige. Vissers die ik onderweg sprak klaagde ook al. De snoek leek verdwenen.Maar twee keer kwam ik aan het eind van mijn sessie uit bij slootjes waar misschien 30 cm water in stond. Helder en smal. Geen slootjes waar je normaal een spinner in uit laat. Toch waren het juist deze watertjes die er voor zorgde dat ik toch mijn visje ving. Watertjes waar waarschijnlijk nog nooit een stukje kunstaas in los gelaten was en bij toeval ontdekt.


Het eerste slootje liep ik tegen het lijf toen ik na een dik uur vissen nog geen visje had gevangen. Geen voorntje baars of spelt aas zag ik. In tegenstelling tot de weken er voor. Toen waren deze wateren nog vol met leven. Nu leken ze leeg en verlaten. Schijn? ik weet het niet. Soms zijn dingen niet te verklaren en dat is misschien maar goed ook.

Door een afsluiting en een stuk omlopen kwam ik bij het watertje. Eigenlijk uit verveling omdat het gewoon niets was vandaag even een worpje in het ondiepe smalle watertje. de spinner snorde hoog in het water om niet vast te komen aan de vele takjes welke door de laatste storm in het water waren gevallen. Pats,ik schrok een vinnige tik op de hengel. Verast zag ik dat een baars zich meester had gemaakt van de spinner. Een veel te grote spinner voor deze rakker. Snel wisselde ik van spinner. Een terrible met een enkele haak. Veel beter voor de zachte bek van de baars. Maar baars zou ik er even niet meer vangen. De tweede vis was een snoekje die de terrible niet kon weerstaan en zo volgde er nog drie. te bizar voor woorden. Ook de baarzen zag ik de spinner na jagen. Zoveel leven had ik in de anderhalve uur  er voor niet gezien. Geen hele grote vissen maar wel genieten van deze kleine waterwolven en baarzen.

Het slootje.

De eerste een mooie baars.

een van de snoekjes.

Nog een kleine waterwolf,deze had een bijtwond van vermoedelijk een grotere soortgenoot.



Helaas, een tak maakte een eind aan dit moois. Ik had maar een spinner met kleine haak bij me,groter wilde ik zeker hier niet vissen. Inmiddels was ik dicht bij huis aangekomen en besloot de rest van de sloot te laten voor wat hij was. wel denkend om nog eens terug te komen. Maar dan wel met kleine spinners en een ultra lichte spinhengel.



Later die week vond ik mijn oude abu 40 molen. zonde dacht ik, hij blijf eigenlijk altijd liggen. De abu 40 de goedkopere versie van de cardinal toendertijd is zeker ook geen slechte molen. Ik besloot hem lekker weer te gaan gebruiken. Nu dan onder mijn Sir Edward. De spoel na jaren weer gevuld met verse nylon en hem vervolgens gehangen onder de hengel .Welke heerlijk in balans lag met de abu 40 er onder. Mijn spulletjes gepakt en weg. Lekker even uitwaaien langs de kant. 

 Werpen en indraaien wat is dat met deze combinatie heerlijk. Ik was bijna vergeten hoe lekker deze molen draait en hoe fijne hengel dit was.  Lopend langs de kant ,ondanks dat er geen aanbeet volgt en geen vis te zien is sta ik vol op te genieten. Bijna net als eerder deze week maar nu loop ik aan de andere zijde van de wijk. Een andere verdwaalde vissende collega. Al wat ?vraagt hij kijkend naar mijn hengel en molen.  Nee niets antwoord ik hem en jij?  Geen stootje zegt hij het is hellemaal niets terwijl hij weer uit werpt met zijn Baitcaster met reel. Even praten we nog en dan gaan we ieder weer ons eigen weg. Vlak bij huis gekomen weet ik een soort gelijk slootje als waar ik eerder de week in viste. Zo nog ondieper en helderder. Ach wat kon mij het schelen en ik liep naar het slootje.

De eerste worp met de terrible spinner. Vlak voor de kant gebeurde het . Nadat ik de spinner uit het water haalde. Een golf voor me voeten.  Een waterwolf???? Snel een worp en na twee slagen te hebben gedraait een klap op de top. Het ondiepe water veranderde in een kolkende massa. Dat hou je toch niet voor mogelijk dacht ik nog. En na een korte dril kon ik hem pakken. Een grote vis voor zo een ontzettend klein watertje. Dat je ze in de paaitijd daar treft oke maar nu al????

 Zo blijk maar weer eens dat als je alleen de vertrouwde watertjes bevist je je wel eens kan verbazen over wat er in de meest onooglijke kleine ondiepe slootjes kan zitten. Vaak liggen deze watertjes in de nabijheid van de wateren die je zelf bevist . Toch maar eens gooien in wateren waar geen vis kan zitten?????.