Gespleten persoonlijkheid

Het is al weer een tijd geleden dat ik de verkoopsite van marktplaats zat door te nemen op een verveel momentje. Bekende spullen kwamen voorbij. Spullen die je met regelmaat terug zie komen en dan weer worden door verkocht om de beoogde winst te behalen die men in gedachte heeft. Ook evenals het visgerei van de op marktplaats bekende opkopers en handelaren. Door schade en schande word je wat kritischer voor dat je iets via de verkoopsite duur koopt. En dan het liefst zelf halen. Want het is ongekend hoeveel goede spullen er tijdens het verzenden ineens kapot aankomen. Vaak niet echt geloof waardig. Zou kreeg ik ooit een molen binnen in een bijna met plakband gepantserde doos. Na de doos voorzichtig te hebben geopend bleek de molen te zijn voorzien van een kapotte beugel. Of een keer van een hengel in een pvc koker met twee in elkaar geknepen ogen. In beide gevallen zou het aan het transport gelegen hebben. De verkopers hadden het echt heel verzonden zo verzekerde ze mij. En zo waren er nog wat teleurstellingen waarbij ik als koper met een kater achterbleef. Misschien voor sommige lezers heel herkenbaar. Maar genoeg hier over. Er zijn natuurlijk ook veel mensen die wel betrouwbaar zijn en geen kapotte zooi voor veel aan de man brengen.

Het mag geen geheim zijn dat ik door de jaren heen ook graag vist met splitcane hengels. Voor al de massa die deze hengels bezitten en dus het gemak waar je je aas mee kan weg zetten is super. Ook het contact dat je hebt met je kunstaas als je vist is totaal anders. Je voelt werkelijk alles. 

Vaak hoor je dat splitcane enorm kwetsbaar zou zijn. Maar men vergeet dat ten opzichte van 40/50 jaar geleden de huidige hengels met heel veel betere lijmen worden verlijmd en dan nog maar te zwijgen van de lakken. En dat deze hengels vroeger ook niet slecht werden gemaakt blijk wel uit het feit dat je nog steeds oude splitcane hengels aan de waterkant tegen komt. Hengels zoals die gemaakt werden door Pezon Michel en andere grote namen uit die tijd. Maar ook diverse karper hengels van veelal Engelse makelij. En als je gewoon met je spullen omgaat en de hengel of delen netjes ophangt na een vis sessie blijf alles keurig recht en staan ook splitcane hengels garant voor heel veel jaren visplezier.Vaak een leven lang.

Mijn oog viel tijdens het kijken op de verkoopsite op een splitcane hengel. Een van het merk Pezon Michel Type luxe 500. Deze hengel was 2.20 cm lang en verder stond er niets bij vermeld. Een lengte die voor een hengel wel prettig is. Zeker als je van een hoge kant zou moeten vissen of in de zomermaanden om riet of andere obstakels vind ik een beetje langere hengel wel zo prettig vissen. De vraagprijs voor de hengel was redelijk. Niet te veel en niet te weinig. Na overlegd te hebben met mijn vrouw bracht ik een redelijk bod uit en niet veel later kreeg ik antwoord van de verkoper. Ik kon de hengel komen halen en een afspraak werd gemaakt. Na een auto rit van drie kwartier kwam ik aan op het afgesproken adres. Na kennis te hebben gemaakt met de verkoper liet hij mij de hengel zien. Enigszins teleur gesteld zag ik dat de top niet helemaal recht was. Maar door het kleine beetje ervaring wat ik heb met splitcane weet ik dat als dit niet te veel is, dit redelijk bij trekt als je de hengel netjes ophangt. De verkoper vertelde dat hij de hengel ooit had gekregen maar dat hij er zelf niets mee had. En nadat hij de twee delen los trok klonk een mooi ploppend geluid wat mij vertelde dat de bussen nog goed sloten. Na de hengel verder vluchtig te hebben bekeken besloot ik de hengel mee te nemen. Thuis gekomen werd er die avond nog wat gezwiept met de hengel waarna hij netjes werd opgehangen in de hoop dat hij recht zou trekken.

Langere tijd liet ik de hengel hangen. De top rechte zich helaas niet zo als ik gehoopt had. 

Inmiddels had ik wel verdere informatie opgezocht op en over de hengel. Net boven het kurk stond een nummer 310567. Dit nummer is de dag, maand en jaar waarop de hengel werd gebouwd en klaar was. Dus in dit geval was deze hengel gereed op 31 mei 1967. Iets verder daarboven stond 4:18 gr. De hengel zou dus een 18 grams spinhengel moeten zijn. De hengel bleef een lange tijd onaangeroerd hangen. Tot van de zomer. Toen wilde Sean mijn zoon een uurtje snoeken. Ik zag de oude splitcane hangen en besloot hem die dag mee naar de waterkant te nemen. 

Kort er voor had ik ook al een oude luxor met halve beugel voorzien van 22/00 nylon. En klaar liggen om naar de waterkant te gaan.

Buiten het feit dat dit type molen een halve beugel heeft zijn ze ook niet voorzien van een anti retour. Langere tijd liep ik er al mee rond om te ervaren in de praktijk hoe dit type molen zou vissen. Ik had de molen even daarvoor helemaal uit een gehaald en schoon gemaakt en weer voorzien van vers vet en olie daar waar het hoort. De oude molen uit 1948 draaide weer als een zonnetje en was voorzien van een boterzachte goed werkende slip. Een waarbij hij zeker niet zou onderdoen voor een moderne nieuwe molen. Ik zelf had nooit kunnen denken dat het vissen hier mee echt een uitdaging zou worden.

Aan de waterkant gekomen moest ik eerst uit vogelen hoe je het beste kon werpen met de molen. Beugel open, lijn pakken en dan gooien. Dan draaien zodat de beugel zou sluiten maar deze pakte echter geen lijn en draaide door. Met als resultaat dat de spinner op de bodem belande. En dat de lijn om de molen wikkelde. Ik voelde een lichte vorm van allergie in mij opkomen. Rustig blijven zei een klein stemmetje in mijn hoofd terwijl een stemmetje naast mij vroeg ”Gaat ie Pap”. Nou eigenlijk niet dus.. Netjes alles weer op orde brengen. Lijn overal tussen uit halen. En de spinner binnen draaien. Nee, zo ging dat dus niet werken.

Toen moest ik weer denken aan Jan Schreiner hoe deze voor deed hoe je een luxor molen moest bedienen. Beugel openen. Vinger op de spoelrand. Werpen en dan remmen met je vinger op de spoelrand en dan draaien. Dit was hem bijna maar nog niet helemaal en wederom pakte het beugeltje geen lijn op. Als je naar de voet van dit type molen kijk zie dat deze in een vorm van een trap trede staat. Als je de hengel vast heb en de molenvoet tussen je vingers houd voelt het als een trekker van een pistool. 

Waarom ik het deed weet ik niet maar de daarop volgende worp deed ik het volgende: “ beugel openen, vinger op de spoel en werpen. Vinger op de spoel om af te remmen en dan alsof je een trekker over haalt je vinger tegen de voet van de molen plaatsen. Op deze manier neem je dan gelijk de lijn mee die je dan vervolgens tegen de voet van de molen aan drukt. Dan draaien en het halve beugeltje sluit en neemt de lijn mee. Vinger van de voet en dan de lijn los laten. En dan door draaien. Verbaasd was ik over het feit hoe lekker dit eigenlijk viste. En hoe onwennig dit was als je een gewone molen gewent bent. Een aantal maal ging het werpen nog verkeerd. Maar al snel werd ik deze manier van het molen gebruik meester.

Genietend van alles om mij heen en de kleine man viste we verder. Niet lang duurde het voordat we onze eerste vis aan deze combinatie vingen. Een mooie baars had de terrible 45 mm spinner waar ik mee viste gepakt. De baars was goed voelbaar op de splitcane hengel.De splitcane hengel die 18 gram zou zijn maar gezien hoe een 45 mm terrible er op draaide eerder een 12 grams spinhengel kon zijn viste heerlijk. Nadat we de kleine rover samen hadden bewonderd werd hij terug gezet in het water.

En vol goede moed viste wij verder. Het was een van die dagen dat de vis niet echt los was en zo bleef de baars langere tijd de enige vis die we konden vangen. We besloten na een tijdje nog te hebben door gevist om rustig huiswaarts te gaan. Maar wel vissend. 

En na bijna thuis te zijn aangekomen hoorde we een vervelend geluid achter ons. Een gemeentelijk grasmaaier had het op de sloot kant gemunt en sproeide vrolijk alles wat er groeide in de rondte. Veel kwam ook op het water terecht. We wachtte samen tot de grasmaaier voorbij was en op grote afstand van ons was verdwenen.ik hoorde de kleine man naast mij zeggen: “ Zo kunnen we niet vissen hé pap met al dat gras in het water”. We gaan het gewoon proberen zei ik tegen de kleine man. 

En nadat we een bruggetje waren gepasseerd werd de terrible spinner van onder het drijvende gras gepakt door een snoek. De kleine man die stond te kijken schrok zichtbaar maar herstelde snel. Mis hoorde ik hem zeggen en lachend keek ik hem aan. Ja, mis zei ik. Inderdaad had de spinner niet gehaakt en had de snoek gelost. Na nog een aantal worpen bleek de snoek geen zin meer te hebben. En nu ? vroeg de kleine man aan mij. Nu zei ik, is het tijd voor het geheime wapen. 

En uit mijn zak haalde ik een wit met oranje bunny streamertje welke ik een tijdje geleden vers had gemaakt. Wat is dat pap vroeg de kleine man aan mij. Dit is mijn geheime wapen (en zo zou hij dit streamertje  blijven noemen) vertelde ik hem. Ik vertelde hem dat als ze niet aan gewoon kunstaas bleven hangen of gewoon als ze helemaal niet wilde bijten dit het enige was waar je ze dan nog mee kon vangen. Maar dat dit een groot geheim was.Nu ons geheim. Vol ongeloof stond hij mij lachend aan te kijken . 

Na het streamertje nat te hebben gemaakt wierp ik het schuin over de plaats waar we de snoek hadden gezien en begon binnen te draaien. Na twee meter sloeg het water schuim en verscheen er een grote open plek tussen het drijvende gras. De splitcane kromde. Je hebt hem pap hoorde ik naast mij. De snoek die zo juist loste kon niet van het geheime wapen af blijven en kon na een mooie dril worden geland.

Na wat foto’s ging de snoek weer terug het water in en wij gingen samen naar huis.

Voldaan dat we de snoek toch te slim af waren geweest door de inzet van ons geheime wapen.

Nadat we thuis waren gekomen haalde ik de molen van de hengel af en zette de hengel in de woonkamer op het dressoir.Dit met de bedoeling om hem later schoon te maken met een doek. Het werd avond eer ik tijd had om de hengel schoon te maken. Eerst werd het kurken handvat gespoeld en afgedaan.Daarna wilde ik het top gedeelte af doen. Toen ik deze af deed met de doek voelde ik gekraakt van wrijvende stukken tussen mijn vingers. Net boven de bus en het eerste oog van de top. Wat the fu.. is dit dacht ik. En ik haalde de doek weg. Tot mijn grote schrik zag ik dat de strips van de blank van de bus tot aan het onderste oog los zaten. Of ik een knal voor mijn hoofd kreeg zo voelde het. Gedvrrr dit is dan de zoveelste marktplaats miskoop ging er door mijn hoofd heen. En deze keer ook niet een die  niet zo heel goedkoop geweest was. Verbittert zette ik de hengel weer op het dressoir.

Het was de dag erna dat ik weer een beetje helder kon na denken. Na de teleurstelling van de avond er voor. Ik besloot een mail aan Eric Terluin van Flevocane te wagen waarin ik vertelde wat mijn probleem was. Het duurde niet lang voor ik bericht terug kreeg van Eric. Stuur hem maar op dan kijk ik even. Ik kan je niets beloven maar je gaat van mij horen was zijn antwoord.

En zo gebeurde het dat ik de hengel richting Eric stuurde die hem een dag later al had ontvangen. Diezelfde dag kreeg ik nog bericht van hem. Er is flink aan de hengel gekloot dat is goed te zien. De strips zitten al lang los maar ze hebben hier vet tussen gedaan om hem heel te laten lijken.En dat zit er al langere tijd tussen.

Ik weet niet of het gaat lukken maar ik ga een poging wagen om de hengel te maken. Toen ik dit hoorde wist ik het zeker al dan niet bewust was er weer een kneus van een hengel in mijn handen geduwd.En ik had het niet gezien het geen ik nog erger vond. En het balen wat ik er toch al van deed werd nog groter.

Een paar dagen later kreeg ik bericht van Eric Ik heb een poging gedaan en het oog er af gehaald en de strips weer opnieuw verlijmd. Hij hangt te drogen nu.

Je gaat het horen hoe het gegaan is als de wikkelingen los gehaald worden. Na een paar dagen kreeg ik goed nieuws. Het is gelukt de hengel is weer heel. Nu aflakken en dan drogen dan komt hij je kant weer op. Eric stuurde mij wat foto’s van zijn werkzaamheden. 

Stil werd ik er van en dacht hoe mooi het eigenlijk is dat we in ons land nog zulke vak mensen hebben die dit kunnen.Ik zag dat de hengel met liefde voor het vak weer in ere was hersteld. Ow stond er terloops in zijn mail nog bij. De top heb ik ook weer gericht die is weer kaarsrecht. 

Toen ik een week later de hengel terug kreeg werd ik helemaal stil. De oude Pezon zag er uit als een nieuwe.En was weer klaar voor zeker nog weer 40 jaar vissen. Ik kon Eric niet genoeg bedanken. Geweldig vond ik het dat hij dit zo vakkundig had kunnen repareren. De lak van de hengel moest nog even een paar dagen door harden. En dus met de nodige voorzichtigheid hing ik de hengel weer op. Nadat de tijd  van het drogen van de lak was verstreken wilde ik de hengel gaan testen. De hengel wierp nog beter dan de keer er voor. Hij was mogelijk nog strakker en de spinner voelde je nog beter draaien. Het duurde ook niet erg lang of de eerste snoek melde zich. Deze werd na een mooie dril geland. En kort hierna weer netjes terug gezet.

Snel keek ik naar het gedeelte waar de gespleten strips hadden gezeten. Maar deze hadden het gehouden. En dat zullen ze zeker ook blijven doen. Zeker na deze vakkundige reparatie van Eric. Mijn splitcane is van zijn gespleten persoonlijkheid afgeholpen. En ik? Ik ben weer een marktplaats ervaring rijker.




Van Henk een van de lezers van mijn blog kreeg ik een reactie over het vermogen van de hengel.Henk in ieder geval bedankt voor de reactie en uitleg. Ik vond zelf nog een mooi overzicht van Pezon et Michel uit 1968 wat ik jullie niet onthouden wil.In de bovenste kolom staan de glashengels en type vermeld met de daarbij behorende werp gewichten. In de onderste kolom staan de type splitcane werphengels met de daarbij behorende werp gewichten.