woensdag 13 mei 2015

Karper en splitcane.


Het is vandaag woensdag en ik heb een dag semi vrij. In de ochtend is het de boodschappen in huis halen samen met mijn vrouw . De jongste twee zijn vanmiddag vrij maar hebben zelf een druk programma waaronder les zwemmen. En ik ? Ik kom er achter dat ik tussen 1 uur en 2 uur nog niets ingepland heb staan. De rest staat voor mij ook vol gepland. Je heb wel eens van die dagen. Nou dit was er zeker zo een.

Afgelopen winter heb ik een splitcane karper hengel aangeschaft en deze staat al weken te springen om aandacht. Een uurtje aandacht is wel niet veel. Maar ach beter iets dan niets. Het zal niet de eerste keer zijn dat je gaat vissen en binnen een paar minuten een mooie vis vangt en dat de dag er dan veel belovend uit ziet in je gedachte. Maar dat het dan ook echt maar blijft bij deze ene vis en je de rest van dag geen stootje meer heb.
Niet dat ik daar vandaag aan heb gedacht maar de drang naar de waterkant is vandaag overigens net als iedere dag heel erg groot en dat het dan een uurtje is kan me niet zo veel schelen.

Rustig zoek ik mijn spulletjes bij elkaar.
Even het koppie erbij houden de vistijd is te kort om iets te vergeten wat straks zo cruciaal is om te kunnen vissen. Iets vergeten waardoor je uiteindelijk nog niet kan vissen. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik terug moet naar huis. Nee,iets vergeten doen we vandaag maar niet. 
Rustig vul ik mijn oude Albatros karper tas met al wat ik denk nodig te hebben. Haken,stoppers, pennen,lood , aas (wit brood en mais),onthaaktang, mat,vergunningen en mijn oude Mitchell 300 molen.

Deze Mitchell 300 heb ik recent hellemaal uiteen gehaald. Tot het laatste schroefje ging deze oude molen uit elkaar. Nadat hij hellemaal schoongemaakt was werd hij overal voorzien van nieuw vet. En weer zorgvuldig in elkaar gezet. Met als resultaat dat deze molen welke gemaakt werd in 1958 weer draaide als een zonnetje.

Met alles gepakt en gezakt ben ik naar een watertje dicht bij huis gelopen. Heerlijk volop scheen hier het zonnetje. Wat een geweldig lekker weer was het vanmiddag hier. Het idee iets te vangen had ik niet vandaag. Zeker niet omdat van de karpers aan de andere kant van mijn huis nog volop aan de paai waren afgelopen zondag. Het watertje waar ik nu heen liep daar was ik al een poosje niet geweest. Meestal zitten er veel baarzen en snoek in dit stukje water en ik had er weleens een enkele karper gezien. Maar ach een uurtje langs de waterkant met de nieuwe hengel dat word gewoon genieten.





Aangekomen bij het watertje zag ik iets wat mij compleet veraste. Tussen alle in het water gevallen blaadjes en ander vuil zwommen er diverse karpers rond. Voorzichtig gooide ik wat kleine stukjes brood in het water. Deze werden direct gretig aangevallen door een school hongerige voorntjes. Ondertussen zette ik alles in elkaar.  Nadat ik op het gemak alles had klaar gezet en in elkaar had gezet deed ik een stukje brood aan de haak en wierp dit na het midden van het water. Ook dit stukje werd direct aangevallen door hongerige ruizertjes.

Inmiddels waren de stukjes brood die over waren gebleven tegen het drijfvuil aangekomen. Kort hierna zag ik de eerste karper vanonder het vuil naar boven komen. Hap, slik weg stukje brood. En zo verdween het ene naar het andere stukje brood.

Het stukje brood aan de haak was inmiddels door de ruizertjes gehalveerd en was nog zeker twee meter van het drijfvuil af waar de karper zich tegoed deed aan de stukjes brood. Even schoot het door mij heen om op te halen en de karpers in het vuil aan te werpen.

Echter een klein stemmetje in mij zei dat ik geduld moest hebben. Werpen naar het vuil zou de karper kunnen verschrikken en dan zou ik het op zeker kunnen vergeten er nog een te vangen. En op dat moment kwam een prachtige karper van onder de wilg vandaan welke 10 meter verderop stond.




Het watertje en de wilg.

Deze mooie karper zwom richting het midden van het water. Een meter voor het stukje brood kwam hij als een duikboot omhoog. Met zijn bek happend in de oppervlakte zwom hij richting  het stukje brood. Mijn hart gierde in mijn keel. Wat was dit spannend.

En toen gebeurde het. Zonder schroom of enige argwaan zoog deze prachtige vis het stukje brood naar binnen. Nu,dacht ik en sloeg beheerst aan. Een boeggolf in het midden van het watertje een krommende splitcane en een salvo lijn uit de slip. HANGEN.

Wat gaaf, de eerste karper met deze hengel. Wat een prachtige progressieve buiging had deze hengel . De karper had flink door dat het foute boel was en nam diverse mooie runs die door de splitcane ondersteunt door de slip van de oude Mitchell werden opgevangen.

Uiteindelijk moest deze mooie vis zijn meerdere erkennen in deze combinatie. En ik stond net als de vis naar adem te happen toen ik hem kon scheppen. De spanning van de dril en mijn Astma waren hier de oorzaak van. Maar wat was dit gaaf zeg. Rustig de vis op de onthaak mat. Gelukkig zat het haakje voorin de bek en kon deze netjes worden losgemaakt.

Na wat foto’s zette ik deze prachtige karper weer terug in zijn vertrouwde omgeving.




De eerste mooie vis.


Inmiddels waren de ruizers al weer druk bezig in het midden van het watertje. Of er nooit iets was gebeurd. Ik wilde eigenlijk hierna gaan inpakken met het idee dat de stek door de dril zou zijn verstoord.

Maar dat had ik fout gedacht. inmiddels zag ik weer karper onder het vuil azen. Na weer wat op adem te zijn gekomen deed ik een nieuw stukje brood op de haak en wierp dat richting de midden met de bedoeling dit rustig mee te laten drijven richting het vuil. Inmiddels werd het stukje brood weer flink belaagt door de ruizertjes.

Ter hoogte van het vuil werd hier een eind aangemaakt. Een mooie karper wilde kennelijk ook een graantje mee pikken. Als vanuit het niets kwam hij onder het vuil vandaan. En zonder enige aarzeling zoog hij direct het brood naar binnen. een korte tik. Het vuil sloeg met een grote golf uiteen. Diverse kolken volgde. Andere karpers die kennelijk ook onder het vuil lagen schrokken zichtbaar en maakte zich uit de vinnen.

Na een mooie dril kon ik ook deze karper landen en onthaken. En werd ook deze karper na het maken van een foto voorzichtig terug gezet.




En de tweede prachtige karper van vandaag.



Inmiddels waren er drie kwartier van mijn uurtje verstreken. Dit had ik nooit verwacht. Twee prachtige vissen in zo een korte tijd. Voldaan besloot ik af te tuigen en huiswaarts te gaan. Vanmiddag werd het  voor mij een loos uurtje met een goud randje. Zeldzaam maar vol vitamine V. Zo zie je maar.

zondag 10 mei 2015

moederdag.

10 mei Moederdag en voor vele met mij een dag van niet vissen maar een visite dag. Voor mij ook niet anders. Maar tussendoor nog wel een korte wandeling gemaakt op deze zon overgoten dag. Een wandeling bij mij in de buurt met vrouw en kinderen. Gezellig langs de vele watertjes en een kort bezoekje aan de speeltuin waar de kleine mannen even los konden gaan.


Ieder watertje van groot tot klein bij mij in de buurt kolkte. Paaiende karpers. Wat een enorm gaaf gezicht. Hadden we dit vorige week al in de polder kunnen zien. Nu was het feest hier in de woonwijk ook begonnen.





Van groot tot klein vele stonden aan de waterkant te genieten van dit prachtige schouwspel overal waar je keek zwommen ze in nagenoeg iedere sloot. 



Mooi om te zien dat de betonpolder (woonwijk) ook vol met prachtige karpers kan zitten. Karpers die weldra zijn uit gepaaid en dan hopelijk weer binnen het bereik van de visser komen.Vissen om zuinig op te zijn.






Voor mij geen vis vandaag maar wel mooie plaatjes . Plaatjes die zeker ook vitamine V geven.





dinsdag 5 mei 2015

Vlokvissen


Het is in de loop van de week dat ik Raymond ap om te vragen hoe hij over een uurtje vissen denk een zondag. De vooruitzichten zijn niet de beste. Er word wind en regen voorspeld. En dan is het zondag en we besluiten de knoop door te hakken. We spreken af om in de middag te gaan vissen. Lekker ontspannen in onze achtertuin. Veel vis is er de afgelopen weken hier niet gespot. Veel water is ook troebel en doet dood aan. Met de wetenschap dat dit de komende weken snel zal veranderen,en dan zullen deze watertjes ook weer vol vis zwemmen. 


Samen hebben we besloten te kijken of we voorns kunnen vangen. Ons materiaal stemmen we dan ook hier op af. Raymond met zijn zijn Fairplay vlokhengel en ik met een oude splitcane met daaronder een Mitchell Benjamin vol gespoeld met verse nylon. Mijn splitcane hengeltje is er een van Nederlandse makelij namelijk van de firma Robusta welke vroeger in Drie Bergen gevestigd was. Mijn hengeltje  werd gebouwd in 1957 en werd in 2011 door Eric Terluin van Flevocane vakkundig gereviseerd. Al met al weer een prachtige hengel waar nog vele jaren mee gevist kan worden en waar ik in het verleden al veel vis plezier mee heb gehad.

Raymond woont nog geen 5 minuten van mijn huis af en vanaf zijn huis is het nog net zoveel minuten lopen tot aan de polder. Letterlijk onze achtertuin. Onze achtertuin begint weer tot leven te komen. Na een lange tijd er leeg en verlaten te hebben uitgezien begint de polder weer te leven. Nieuw riet en andere planten groeien als kool op uit het kale niets. Ook de dieren lijken te ontwaken. Heerlijk om zo lekker de polder te betreden. Een deken van rust valt over ons heen. Het is opvallend rustig in de polder. Heerlijk de lucht van vrijheid en avontuur opsnuiven.




Al snel komen we bij de slootjes welke ik wilde aandoen. Glad geen kabbel op het water. Hier en daar wat groen. Maar geen vis te bekennen. Samen met Raymond tuur ik het slootje af. Hmmm toch maar proberen. En samen doen we aas aan onze haken in dit geval een trosje made. Mijn eerste worp tussen twee plukjes groen...als een race wagen schiet het vlokdobbertje weg. Verbaasd maar toch nog bij geest om aan te slaan. Het splitcane hengeltje  kromt. Een Ruizertje. Dus toch. Gaaf het eerste visje uit deze mooie polder is weer een feit.




Het water waar we in vissen is zeer ondiep hoog uit 30 centimeter en kraakhelder. De voorn is hier heel erg op zijn hoede. Overal loert er gevaar voor deze mooie vissen. Reigers en zelfs een kudde ooievaars bevolken deze polder. Om van aalscholvers maar te zwijgen. Hier vissen op voorn betekend sluipen en stil zijn en zoeken.



Nadat ook Raymond zijn eerste voorn haakte moeten we verder. 




De vis heeft ons door en is verdwenen naar een ander gedeelte.  Voorzichtig kammen we de slootjes en zijtakken uit en niet zonder resultaat. Veel mooie visjes worden door ons gevangen. Allebei genieten we enorm van zowel de vis als de omgeving. Een omgeving zoals Jan Schreiner zo mooi kon beschrijven. Deze polder kan zo uit een van zijn boeken gesprongen zijn. Net een schilderij. Een schilderij waar wij vandaag deel van uit mogen maken.




Dan besluiten we een stuk verderop even te kijken. Het water hier is breder en in de zomermaanden vol vis. inmiddels steekt er een windje op en begint het te miezeren. Als we bij de sloot aankomen zien we iets wat we zeker niet haden verwacht. Een kolkende massa. De karper die hier zeker ook woont is aan de paai begonnen. De bruiloft word innig geviert en de hele sloot staat op zijn kop. Samen kijken we naar dit mooie schouwspel. De tientallen karpers gaan onvermoeid door en hebben geen oog voor ons. Tot voor onze voeten zwemmen deze prachtige vissen. Wat ontzettend mooi om te zien.




Ondertussen is het gestopt met zachtjes regenen en het sijpelt nu aardig door. Dan besluiten we terug te lopen naar onze eerdere stek. Hier is net wat meer luwte. Gelukkig als we daar aankomen stop het met regen en trekt de hemel weer open en komt de zon weer te voorschijn. Langzaam drogen onze kleren in dit heerlijke zonnetje.





Met regelmaat meld vriend voorn zich. Allebei genieten we zichtbaar van deze heerlijke middag.





 Dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. Samen lopen we naar het huis van Raymond. Onderweg word ik al gebeld . Hoe laat ik thuis ben. We hebben vanavond een gast. Onze dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje en ze  hadden samen besloten aan te schuiven. Napratend  over de mooie middag belanden we bij Raymond thuis aan. Hier tuigen we de hengels af en bergen de spulletjes op. En dan is het echt tijd snel naar huis nog nagenietend van een heerlijke middag. Raymond bedankt.