vlokvissen en stickling

Het is dinsdag avond als mijn vrouw en de twee oudste naar opa en oma gaan. De jongste heeft geen zin, die wil vissen. Nadat we een dag daarvoor even het Krokodil lepeltje hadden getest, wilde hij nu ook vissen op voorns. Maar dan wel met zijn eigen hengeltje. Na kort overleg hebben we groen licht om er samen op uit te trekken. 

Ik had ondertussen al weer wat krokodil lepeltjes erbij gemaakt. Maar nu met een kortere haaksteel dan de eerste versie om zo eens te kunnen zien of het veel verschil gaat maken. Ik zelf neem mijn rapier mee deze avond en de lepeltjes met de kortere haken. Haken die ik eerder op de dag had gekocht en op de lepeltjes gemonteerd had. Op de dag zelf had ik ook nog wat lepeltjes kunnen maken. Ik heb er nu even genoeg om te kunnen testen. Ik ben enorm benieuwd of het iets uit zal gaat maken.

Dan is het al weer tijd om er op uit te trekken en samen met de jongste loop ik bepakt en bezakt de deur uit. En na ongeveer een kwartiertje lopen komen we bij het mooie polder watertje waar we veel activiteit aan de oppervlakte zien. Hier besluiten wij te gaan vissen.

Eerst zorg ik dat de spulletjes van de kleine man in orde zijn zodat hij kan vissen. Ik vind het belangrijk dat de kleine man goed beslagen ten ijs kom en zijn visje kan vangen en daar een hoop plezier aan kan beleven. Ik zorg dat zijn spinhengeltje voorzien word van een vlok dobbertje en een haakje en uiteraard een loodje. Nu nog wat made op de haak prikken en alles is gereed. Werpen kan hij al zelf. Alleen bij het onthaken  moet ik zo nu een dan wel nog bijspringen.

De kleine man begint met vissen en vangt de ene voorn na de andere. Ik zie zijn konen steeds roder worden.

Prachtig vind hij het. En ik staat te genieten.  Een hele hoop voorns  later vraagt hij of ik niet wil vissen. Kan wel alleen hoor pap zegt hij. 

Dan tuig ik mijn rapier op en knoop het kleine lepeltje aan de lijn en begin dan ook met vissen.

Ik blijf wel naast hem staan en houd hem nauwlettend in het oog en zo nu en dan help ik met het onthaken. 

Het duurt voor mij niet lang of de eerste voorn meldt zich ook bij mij maar dan op het lepeltje. En zo gebeurd het dat we bijna gelijk op gaan. Samen vangen we de ene voorn naar de andere.

Ik vang tussendoor ook de nodige baarzen. Baarzen die geen zin hebben in de made van de kleine man want die vangt er geen een. 

De voorns zijn nu zo gretig dat ik niet duidelijk kan zeggen of de kortere haken op de lepels veel beter zijn. Daar zal ik eerst nog wat meer mee moeten vissen voor ik dat met zekerheid kan zeggen. Gezien het aantal vissen die ik vang aan het kleine krokko lepeltje doen ze het in ieder geval wel.

Maar ondertussen staan wij samen te genieten. Heerlijk een vader en zoon uurtje.

Het lepeltje doet zeker niet onder voor een trosje made gevist onder een vlokdobbertje. Dat is toch iets wat ik zelf niet had verwacht.

En dan is het bijna al weer kwart over negen. De polder gaat sluiten, het licht gaat langzaam uit. En wij pakken onze biezen en lopen richting huis. Het word nu snel donker. Onderweg zien we nog vleermuizen vliegen wat de kleine man helemaal geweldig vind. Zeven hebben we er geteld als we thuis binnen stappen. Zijn moeder en grote broer stappen een paar minuten later ook binnen. En de kleine man verteld honderd uit over zijn belevenis in de polder voordat hij onder de douche door word gehaald en in zijn pyjama word gehesen en zijn mandje in moet. Een heerlijke avond die met al het geld van de wereld niet te koop is.

Dan volgen er wat doe dagen. De vakantie vliegt voorbij en het is inmiddels al weer vrijdagmiddag. Ik zit na het boodschappen ritueel aan de tafel. De tafel waar op dat moment het doosje lepeltjes ook nog staat. Wat zijn het fijne lepeltjes geworden. Echte ultra lichte lepels die vangkracht hebben. Hoe het komt weet ik niet maar ik krijg het idee om een stickling lepeltje te maken in de grote van het eerste krokodil lepeltje. Ik moet wel om mij zelf lachen. Een stickling lepel heeft een totaal andere vorm als een krokodil lepel. Het model is te vergelijken als een romp van een boot met een kiel. Grote modellen had ik al eens met succes gemaakt maar een hele kleine dat is een heel ander verhaal.

Nadat ik een vorm op het metaal had geschetst en deze er voorzichtig had uitgehaald begon ik te vijlen tot ik mijn ogen een redelijk vorm had om in model te maken. Nadat deze vorm klaar was haalde ik nog twee stukjes uit het metaal. Deze stukjes bewerkte ik tot ze de gewenste vorm hadden en na mijn idee redelijk op een stickling lepel gingen lijken. 

 

Nadat ik ze met een vijltje nog wat had bijgehaald was ik tevreden. Zo daar lagen twee ze dan twee test lepeltjes van het stickling model alleen dan in een miniatuur model.

Ik plak dan op beide nog een rode streep van folie en buig twee achtjes waar ik net als bij de andere lepeltjes de haakjes aan bevestigd. Dan zijn de lepeltjes klaar.

Een blik op de klok zegt mij dat het bijna half vijf is geworden. De vrijdag middag borrel zal ik overslaan want ik heb nog een half uur om even snel naar het kleine slootje achter het huis te lopen om even te zien hoe de mini sticklings het zouden doen. Met enige haast pak ik mijn floret. Het hengeltje heeft een vermogen van drie gram. Het hengeltje is een stuk korter als mijn rapier en heeft een lengte van slechts 1.52. Onder de floret hang ik een molentje welke is opgespoeld met een 14/00 nylon lijntje.

Net als afgelopen week hang ik het lepeltje aan een staaldraadje welke is voorzien van een kleine speltsluiting. Ook in het kleine slootje zwemmen snoekjes. En gezien het feit dat ik er daar in de afgelopen week al heel wat van op het kleine krokodil lepeltje had gehad een goed besluit naar mijn idee. 

Dan snel naar het slootje. Zouden ze het doen. Het zou wel heel apart zijn bedacht ik mij drie lepels vanuit de hand schetsen en maken die het doen.

Dan ben ik bij het slootje en werp rustig uit. Dat gaat goed. Ik krijg het lepeltje een aardig eindje weg. Rustig draai ik binnen en ik zie het lepeltje bewegen. Aan de beweging zie ik het al. De kleine stickling zwemt zoals zijn oude grotere broer. De stickling heeft een iets meer uitslaande actie aan de achterzijde als de krokodil lepeltjes. Iets wat de originele sticklings ook hebben. Snel wissel ik van lepeltje en hangt het andere test exemplaar aan de spelt. Ook deze doet het net eender als het andere lepeltje. Rustig loop ik iets verder en vis rustig door met dit lepeltje. Dan een vinnige tik op de top. Een baars heeft zich vergrepen aan het lepeltje en de eerste vis op het nieuwe lepeltje is een feit.

Dan zie ik dat het tijd is om te gaan eten en rustig loop ik naar huis. Dan is het net herhaling van de week er voor. Ik krijg een nog aanbeet en nadat ik de vis binnen haal zie ik dat dit een voorn is. Nadat de voorn is terug gezet loop ik voldaan verder naar huis. Dit smaakt naar meer.

Zaterdag krijg ik de kans om er nog eventjes op uit te gaan. Ik besluit net als de dag ervoor de floret mee te nemen. Het waait aardig hier. Eigenlijk net te hard voor de ultralichte visserij. Ik besluit eerst richting de polder te gaan. Daar aangekomen zie ik dat er een flinke kabbel op het water staat. Ik krijg het voor elkaar om toch met het stickling lepeltje te vissen. Het duurt niet lang of ik van de eerste vissen. Voorns en baars door elkaar. 

Dit lepeltje is ook net als de krokodil top. Ik sta te genieten. Na een uurtje besluit ik de woonwijk in te gaan. Iets dichter bij huis en net wat minder wind om het daar nog eventjes te proberen met de stickling. En ook daar kunnen zowel voorns als baarzen er niet van af blijven. 

En als mijn uurtjes er op zitten ga ik voldaan naar huis Wat een week was dit. Drie goede lepeltjes gemaakt. Lepeltjes waar voorns , baars en al snoeken mee gevangen zijn. Echt een aanwinst voor de ultra lichte visserij Wat een mooie afsluiting van de vakantie. En ondanks ik weer moet werken zal ik er zeker weer regelmatig op uit trekken  om te vissen. Het zal alleen maar beter worden straks als al het groen langzaam gaat afsterven en weer meer water bevisbaar gaat worden.

Monnikenwerk

Het is zondag 13 augustus als ik net klaar ben met vliegen binden als mijn jongste naast mij komt staan. Op tafel staat het doosje met de lepeltjes die ik afgelopen week heb gemaakt. Lepeltjes die het zeer goed doen en waarmee ik afgelopen week nog heel veel baarzen en een aantal snoeken mee gevangen heb in de twee keer dat ik er nog even op uit kon. 

Een snoek die niet van het lepeltje af kon blijven van de week.

Een van de vele baarsjes

Tot twee keer toe tijdens deze sessies werd het kleine lepeltje gepakt door een grote snoek die tijdens de dril los liet. Ze zwommen gewoon met het lepeltje los in de bek, en misschien gelukkig maar in het zwaar begroeide water. In open water durf ik de dril wel aan met 10/00 nylon maar nu, nee liever niet.

De kleine man pakt het doosje met lepeltjes en bekijk ze met bewondering. Dan vraag hij mij of ik ze nog kleiner kan maken met een lach op zijn gezicht. Ik antwoord hem dat ik het niet zou weten. Je kan het toch proberen antwoord hij terug.

Lachend kijk ik hem aan en zeg kom we gaan het proberen. Ik zoek een klein stukje messing en net als de week ervoor probeer ik een lepeltje te schetsen. De eerste schetsen vind ik te klein en veeg ze uit. Na een paar keer staat er een schetsje op het metaal waarvan ik zelf denk dat het zou moeten kunnen. 

Dit gaat hem worden.

Kleine lepeltjes willen maken is een. Maar je moet ook rekening houden dat je er ook nog gaatjes in moet boren en dat je hem moet kunnen vasthouden om hem in model te vijlen. Nu heb ik met uitdelen van handen niet bepaalt achteraan gestaan, dus zo klein word ook voor mij een hele uitdaging. Met uiterste precisie haal ik het lepeltje uit het metaal. Wat is dit klein bijna niet vast te houden. Dan moet ik het stukje metaal nog in vorm gaan vijlen. Het valt niet mee en een keer schiet het kleine stukje van tussen mijn vingers en valt ergens op de vloer. Met veel moeite vind ik het stukje metaal terug. Uiteindelijk krijg ik het stukje metaal in de gewenste vorm zoals ik hem voor ogen heb. Ik leg hem naast het kleine lepeltje dat ik de week ervoor heb gemaakt.

De kleine mal naast de andere ultra light lepel

Ik dacht dat dit lepeltje al klein was. Dat gaat zeker een hele uitdaging worden omdat stukje metaal in model te gaan maken dacht ik nog en rustig maak ik nog twee kleine vormpjes uit het metaal. Net als de van de vorige dient het eerste stukje metaal als mal. Een mal die ik direct in een zakje doe en opberg als ik klaar ben met het aftekenen van de andere twee lepeltjes, ik ben bang om hem kwijt te raken.

Dan begin ik te kloppen. Heel voorzichtig houd ik het uiteinde van het metaal tussen mijn vingers en klop met het hamertje op het metaal. Heel rustig komt de helft van het metaal in vorm waarna ik hem omdraai en de andere helft klop. En ja, ook tik ik regelmatig op mijn vingers maar dat mag de pret niet drukken. Als het lepeltje de vorm heeft van een mini olienoot maak ik de S-vorm in het lepeltje. Tot mijn verbazing is het tot nu toe gelukt om een mini krokko lepeltje te kloppen. Rustig klop ik het tweede exemplaar ook tot een volwaardig lepeltje.

Mooi te zien hoe groot dit krokko lepeltje is

Dan moet ik op zoek naar een passende haak. Ik vind nog een langstelige maatje 14 haakjes. Deze passen er voor nu het beste bij. Kleinere en andere modellen haakjes kan ik nu even niet vinden. Al zegt mij gevoel wel dat ik liever een haakje met een kortere steel gehad zou hebben. Maar goed het is even niet anders en het zijn en blijven test lepeltjes. En had ik bij de vorige al de twijfel over hoe ze het zouden doen heb ik dat bij deze hele kleine lepeltjes zeer zeker.

Dan zoek ik draad op om het achtje van te maken om de haak te bevestigen. Nu kan ik geen 0.5 mm gebruiken. Daar is het oog van het haakje te klein voor. Gelukkig heb ik nog draad met een dikte van 0.3 mm. Hier buig ik het achtje van. Dan bevestig ik het geheel aan de lepel en het kleine haakje hangt. Ik besluit aan de bovenzijde ook een achtje te maken om daar de hoofdlijn aan vast te kunnen maken. Met een lepeltje van deze grote is een staaldraadje niet meer te gebruiken daar is echt alles te klein voor. Zou je per ongeluk een snoekje haken en lijnbreuk krijgen is de snoek het haakje zo weer kwijt. Nee, dit lepeltje is echt een voorn/baars lepeltje geworden maar waar uiteraard ongetwijfeld ook andere vissoorten mee gevangen gaan worden als het lepeltje werkt. Ik besluit net als op de grotere versies nog een stripje folie op de lepeltjes te plakken. Nadat ik dan ook het andere lepeltje voorziet van een haakje en aan de bovenzijde een achtje maak zijn beide klaar. 

In het midden het andere ul lepeltje van afgelopen week.

De twee ul krokko lepeltjes klaar en links boven beide maten lepeltjes.

Na het eten besluiten we een wandeling door de polder te gaan maken, zoals we wel vaker doen na het eten. Heerlijk tot rust komen in een prachtige omgeving op steenworp afstand van ons huis. Iedere wandeling is bijna een avontuur. Het is ongekend wat je allemaal tegen komt. Van Fazant tot haas. En dan zeker niet alle bloemenpracht vergeten die de polder rijk is. Vanavond besluit ik om ook een hengel en de kleinste lepeltjes mee te nemen om te testen. Mijn keuze is gevallen op de pequena splitcane hengel. Tenminste de top van deze hengel die door Eric Terluin speciaal passend is gemaakt voor de onderkant van mijn BB1 waardoor je nog lichter kan vissen. Het hengeltje heeft zo een vermogen van 1-2 gram. Echt een hengeltje voor het echte ultra lichte werk dus. Het molentje wat er onder hangt is opgespoeld met 10/00 nylon. Ik tuig thuis de hengel op en knoop een lepeltje direct op de lijn en het andere lepeltje berg ik op in een doosje dat ik mijn zak steek. Zo kan ik ze tenminste niet verliezen. 

Langzaam lopen we richting de polder. De twee mannen lekker rennend en stoeiend. Heerlijk dat ze zo de overdosis aan energie kwijt kunnen. Na ongeveer een kwartiertje lopen komen we bij een polderwatertje. Hier is de nodige activiteit aan de oppervlakte te zien. Voorns dat zie ik direct aan de kringen. Hoe groot ze zijn kan ik dan weer net niet zien. Rustig werp ik het lepeltje richting de kringen en begin te draaien. Het lepeltje doet het zie ik. Vol ongeloof zie ik hem zwemmen zoals alle grote krokko lepels het doen. Iets wat ik stiekem al had gehoopt maar nu echt moest geloven. Een aantal maal voel ik een vinnige tik op het lepeltje.

Een heerlijke avond geen zuchtje wind.

Het duurt niet lang of de eerste vis haakt zich. Het is een kleine voorn die niet van het kleine lepeltje af kan blijven. Daar blijft het niet bij. De ene na de andere voorn stort zich op het lepeltje.

De eerste voorn is een feit.

Ik oefen wat met het lepeltje en geef korte haaltjes. Haaltjes zoals je met een vliegenhengel ook zou doen. Het lepeltje reageert net zoals met gewoon binnen vissen en blijft mooi zwemmen. Hierdoor weet ik nu gelijk ook dat dit lepeltje ook te vissen is op een vliegenhengel. Ik besluit om op 30 cm boven het lepeltje een klein loodhageltje te knijpen om zo te zien hoe de actie dan word. Met een loodhageltje kan je net iets verder werpen met het hele lichte lepeltje. Ook met dit loodhageltje loopt het lepeltje zoals daarvoor. En inderdaad werp je iets verder.

Niet alleen ruisvoorns maar ook blankvoorns kunnen er niet af blijven.

Iedere keer als ik binnen vis voel ik vis op de lepel tikken. Niet alles wordt gehaakt. Mogelijk ligt dat aan het langstelige haakje maar dat word een kwestie van testen zodra ik andere haakjes gehaald heb met een kortere steel en wat lepeltjes erbij gemaakt heb. Maar reden tot klagen heb ik zeker niet. Ik vang toch bijna na iedere keer dat ik binnen vis een voorn en zo nu en dan een baars.

 

Wat is dit genieten. Na ongeveer 20 minuutjes te hebben getest ben ik er van overtuigd dat dit zeker een heel goed voorn/baars lepeltje is en dat er in een week twee zeer goede lepeltjes gemaakt zijn voor de ultra lichte visserij. Hier ga ik er zeker veel meer van maken. Langzaam gaat het licht uit in onze mooie polder en wij besluiten de laatste kilometers richting huis te gaan lopen.

En als het licht uit gaat verlaten wij onze mooie polder.