zondag 17 november 2013

Kleine watertjes diepe....


Daar zit je dan even uit de roulatie, een stijve nek , arm en schouder. Je  haast niet kunnen bewegen.  Dus niet vissen en niets kunnen maken. De oorzaak van dit alles een fikse kou op mijn rug en nek.. Ik had geen idee dat dit zo pijnlijk kon zijn. Met de nodige pijnstillers toch even achter de computer gekropen. 


Afgelopen week  nog twee keer even kunnen vissen,heerlijk.Twee keer lekker met de twaalf grammer. Een keer met mijn oude fairplay en de tweede keer met een oude glashengel die hier in de omgeving werd gebouwd. Namelijk een sir Edward, een hengel uit Vlaardingen en gemaakt door Edward de Heul. Deze had toen een hengelsportzaak in het Vlaardingse en verhuisde op een gegeven moment naar de Parkweg in Schiedam. Deze zaak zit er nog steeds. Niet meer van Edward de Heul maar tegenwoordig van Huub van Zetten. Af en toe zie ik nog wel eens wat van Edward verschijnen in het blad de vliegvisser. Maar dit ter zijde.


Er op uit.De wateren hier hebben een redelijk tot goed bestand aan snoek tenminste? De laatste sessies kreeg ik er geen aanbeet en ik was niet de enige. Vissers die ik onderweg sprak klaagde ook al. De snoek leek verdwenen.Maar twee keer kwam ik aan het eind van mijn sessie uit bij slootjes waar misschien 30 cm water in stond. Helder en smal. Geen slootjes waar je normaal een spinner in uit laat. Toch waren het juist deze watertjes die er voor zorgde dat ik toch mijn visje ving. Watertjes waar waarschijnlijk nog nooit een stukje kunstaas in los gelaten was en bij toeval ontdekt.


Het eerste slootje liep ik tegen het lijf toen ik na een dik uur vissen nog geen visje had gevangen. Geen voorntje baars of spelt aas zag ik. In tegenstelling tot de weken er voor. Toen waren deze wateren nog vol met leven. Nu leken ze leeg en verlaten. Schijn? ik weet het niet. Soms zijn dingen niet te verklaren en dat is misschien maar goed ook.

Door een afsluiting en een stuk omlopen kwam ik bij het watertje. Eigenlijk uit verveling omdat het gewoon niets was vandaag even een worpje in het ondiepe smalle watertje. de spinner snorde hoog in het water om niet vast te komen aan de vele takjes welke door de laatste storm in het water waren gevallen. Pats,ik schrok een vinnige tik op de hengel. Verast zag ik dat een baars zich meester had gemaakt van de spinner. Een veel te grote spinner voor deze rakker. Snel wisselde ik van spinner. Een terrible met een enkele haak. Veel beter voor de zachte bek van de baars. Maar baars zou ik er even niet meer vangen. De tweede vis was een snoekje die de terrible niet kon weerstaan en zo volgde er nog drie. te bizar voor woorden. Ook de baarzen zag ik de spinner na jagen. Zoveel leven had ik in de anderhalve uur  er voor niet gezien. Geen hele grote vissen maar wel genieten van deze kleine waterwolven en baarzen.



Het slootje.

De eerste een mooie baars.



een van de snoekjes.




Nog een kleine waterwolf,deze had een bijtwond van vermoedelijk een grotere soortgenoot.



Helaas, een tak maakte een eind aan dit moois. Ik had maar een spinner met kleine haak bij me,groter wilde ik zeker hier niet vissen. Inmiddels was ik dicht bij huis aangekomen en besloot de rest van de sloot te laten voor wat hij was. wel denkend om nog eens terug te komen. Maar dan wel met kleine spinners en een ultra lichte spinhengel.



Later die week vond ik mijn oude abu 40 molen. zonde dacht ik, hij blijf eigenlijk altijd liggen. De abu 40 de goedkopere versie van de cardinal toendertijd is zeker ook geen slechte molen. Ik besloot hem lekker weer te gaan gebruiken. Nu dan onder mijn Sir Edward. De spoel na jaren weer gevuld met verse nylon en hem vervolgens gehangen onder de hengel .Welke heerlijk in balans lag met de abu 40 er onder. Mijn spulletjes gepakt en weg. Lekker even uitwaaien langs de kant. 




 Werpen en indraaien wat is dat met deze combinatie heerlijk. Ik was bijna vergeten hoe lekker deze molen draait en hoe fijne hengel dit was.  Lopend langs de kant ,ondanks dat er geen aanbeet volgt en geen vis te zien is sta ik vol op te genieten. Bijna net als eerder deze week maar nu loop ik aan de andere zijde van de wijk. Een andere verdwaalde vissende collega. Al wat ?vraagt hij kijkend naar mijn hengel en molen.  Nee niets antwoord ik hem en jij?  Geen stootje zegt hij het is hellemaal niets terwijl hij weer uit werpt met zijn Baitcaster met reel. Even praten we nog en dan gaan we ieder weer ons eigen weg. Vlak bij huis gekomen weet ik een soort gelijk slootje als waar ik eerder de week in viste. Zo nog ondieper en helderder. Ach wat kon mij het schelen en ik liep naar het slootje.



De eerste worp met de terrible spinner. Vlak voor de kant gebeurde het . Nadat ik de spinner uit het water haalde. Een golf voor me voeten.  Een waterwolf???? Snel een worp en na twee slagen te hebben gedraait een klap op de top. Het ondiepe water veranderde in een kolkende massa. Dat hou je toch niet voor mogelijk dacht ik nog. En na een korte dril kon ik hem pakken. Een grote vis voor zo een ontzettend klein watertje. Dat je ze in de paaitijd daar treft oke maar nu al????



 Zo blijk maar weer eens dat als je alleen de vertrouwde watertjes bevist je je wel eens kan verbazen over wat er in de meest onooglijke kleine ondiepe slootjes kan zitten. Vaak liggen deze watertjes in de nabijheid van de wateren die je zelf bevist . Toch maar eens gooien in wateren waar geen vis kan zitten?????


vrijdag 1 november 2013

Rafale (wervelwind)

Woensdag avond heb ik mezelf eens getrakteerd op 3 nieuwe spinnertjes. Een bullock spinner zoals Schreiner die voert. Maar dan met een eigen inbreng en met een daimondblad wat ik met opruimen toevallig weer vond. Soms wel handig dat opruimen. Helaas had ik maar twee van deze mooie bladen gevonden. Ook vond ik enige naslagen van Luxor Rafale bladen 50 mm. Deze wervelwind bladen want dat betekend rafale zijn precies eender aan de orginele bladen met het Pezon logo. Deze bladen worden nog steeds gemaakt in Frankrijk en dat het Pezon logo er niet meer op staat heeft te maken met het patent. Dat laatste heb ik mij laten vertellen maar weet ik niet voor honderd procent zeker. Verder vond ik in de sportvisser van 1969 mijn geboorte jaar een artikel over de terrible spinner. Een leuk artikeltje waarin de schrijver ook beschrijft hoe hij zijn terrible spinner maakte. Ik had er al eens nagemaakt en daar heb ik afgelopen zondag met Peter  Linzell mee gevist . Nou na 13 snoeken en de nodige baarzen kon ik wel zeggen dat deze uitvoering een geslaagde was. Dus bouwde ik drie spinnertjes voor de 10 tot 12 grams spinhengel van deze blaadjes.

Het resultaat van opruimen en er even voor gaan zitten drie super goeie polderspinnertjes uit het handje gemaakt.

Donderdag had ik een masseltje. Ik was rond drie uur thuis vanuit het werk. Samen met mijn vrouw de kinderen uit school gehaald. Thuis gekomen zag ik de drie spinnertjes liggen op het dressoir. Mmm zou ik graag even gaan testen. Ik besloot in tegenstelling tot afgelopen zondag niet de 10 grams spinhengel mee te nemen maar de 12 grams spinhengel. Een prachtige hengel uit eind jaren 60 begin 70 van de vorige eeuw. Ooit nam ik hem mee naar John Schreiner die liet een zelfde zien,de 15 grammer van zijn vader. Iets zwaarder dan de mijne natuurlijk maar voor de rest eender.  Lekker me spulletjes gepakt en naar het slootje achter het huis gelopen. Onderweg kwam ik nog een bekende tegen en had dus even een dik kwartier staan kleppen. Het viel me nu eigenlijk pas op dat het al bijna half vijf was en dat er niet veel vistijd over was. Ik tuigde de 12 grammer op en hing de rafale spinner in de spelt. Klinkt stom maar eigenlijk besefte ik dat ik eigenlijk nooit met dit type spinner gevist had. En dat terwijl er al vanaf flitsend nylon word geschreven over dit type spinner. Ik besloot dat ik in de korte tijd enkel de rafale spinner zou proberen.

Mijn 12 grammer met rafale spinner gemaakt volgens oud recept.


De eerste worp richting overkant van het slootje. Wat draait die rafale spinner mooi om de as zeg. De spinner heeft echt een aparte slag en trekt niet zwaar aan de hengel. Nou kunnen wij alles wel mooi vinden maar uit eindelijk bepaald de vis. Na een worp of 10 werd de rafale gestopt midden in het slootje. Ik had het in eerste instantie niet eens door maar werd snel wakker geschud. Een mooie snoek had de rafale gegrepen en bemerkte zijn vergissing te laat. Na een mooie dril waarin de snoek liet zien wat hij waard was en kon ik hem in mijn net laten glijden. Na het onthaken snel een fotootje en daarna ging de snoek weer snel terug in zijn eigen oude vertrouwde omgeving.

De eerste snoek  voor mij op dit spinnertje was een feit. Toch een heerlijk spinnertje die rafale.   Tien meter verder knalde er weer een snoek op het spinnertje. Wat stond ik te genieten weer een kromme hengel.


Na een korte dril kon ik de waterwolf pakken. Hij zat netjes aan de zijkant van zijn bek gehaakt en ik kon hem zonder tang onthaken. Een  foto ging niet lukken De snoek maakte een sprong op de kant en kwam zo weer in het water terecht waar ik hem zo even had uitgehaald mij verbaasd achterlatend. En eigenlijk moest ik lachen en dacht bij mezelf ja zo kan het ook.

 Het is niets dat je laat aan de waterkant sta maar in deze tijd word het ook rap donker. Een blik op mijn horloge gaf aan dat het dik vijf uur was geweest .Na genietend van deze korte tijd aan de waterkant waarin ik twee mooie snoeken mocht vangen aan de rafale spinner liep ik naar huis. In gedachte was ik al weer spinners aan het maken....