vrijdag 5 december 2014

De sint



04 december 2014, na een intensieve dag kom ik thuis van mijn werk, gaar. Niet dat ik er al zo fit heen ging maar nu ook nog eens met gekneusde ribben. Mijn longinfectie waar ik al  weken mee kamp helpen hier ook niet echt bij. Gebroken en blauw kom ik thuis. En dat hoesten in combinatie met gekneusde ribben. Ik kan zeggen erg pijnlijk. Toch is er een lichtpuntje een die mij toch blij maakt. Een pakketje van de Sint ligt op mij te wachten. Vol verwachting klopt mijn hart. De goede Sint is goed op de hoogte. Vislijn , bindspul en een mooie streamer. Wohhh wat enorm leuk dat de Sint ook aan mij heeft gedacht.



Beste Sint heel erg bedankt voor het mooie kado.  Mvg John.

woensdag 5 november 2014

Oktober in vogelvlucht

Na afgelopen zondag heerlijk gevist te hebben met Raymond werd ik er door mijn jongste zoon aan herinnerd dat ik ook nog met hem had gevist en dat ik daar nog niet over had geschreven. En gelijk had hij. Al had ik in oktober denk niet meer dan vijf uur aan de waterkant gestaan ik was er wel geweest. En zeker ook een heel mooi uur met de kleine man. De kleine man van vijf die iedere dag uit school komt met Pap zullen we vissen? Balen als je dan zoveel andere dingen MOET doen. Maar ja that's live.

Het was op de eerste maandag van oktober,ik had na bijna een week te hebben gewerkt in de middag vrij. Rond 3 uur in de middag ben ik samen met mijn FairPlay 5 grammer de polder ingegaan. Niet naar de geijkte slootjes. Nee ik wilde de zijtakken van de  grotere sloten eens bevissen. Kraakhelder water met tussen de 10 a 20 centimeter water er in. Hier moet toch ook wat kunnen zitten dacht ik. Het was me al zo vaak opgevallen dat de meest onoogelijk ondiepe watertjes toch vis kunnen bevatten. Ook als je ze niet ziet. De aanpak werd wel anders. Mocht er vis zitten zal deze door te dicht aan de kant te lopen en of veel te lopen verjaadgd worden. Dus bleef ik zover mogelijk als kon van de kant af. Ik begon met een  bunny bug streamertje welke ik nog verdroogd in mijn vest vond. Waarschijnlijk ook nog een voor de drie grammer. Rustig viste ik het eerste slootje af het streamertje was toch voelbaar op de vijf grammer. Het viste niet eens vervelend. Bij een klein kommetje gebeurde het Een kleine snoek kon de verleiding niet weerstaan. waarschijnlijk nog nooit gehaakt want voor zijn lengte knokte hij goed op de vijf grammer.

Na een leuke dril kon ik het snoekje landen. Echt genieten en toch verbaasd dat dit in zo ondiep water lag. Na de snoek terug gezet te hebben in het kommetje besloot ik nog een worp te maken in het kommetje.

Het kommetje


Meteen was het weer raak. een snoek van om en nabij het zelfde formaat kon evenals zijn compaan niet van het streamertje blijven. Snoekje nummer twee werd een feit.

Een mooi getekend donker snoekje dat na onthaakt te zijn snel terug gezet werd in hetzelfde kommetje. Dit was genieten nog geen tien minuten bezig. Genietend van de rust en de mooie omgeving viste ik verder.

Na het kommetje kwam ik op een slootje welke haaks op de hoofdsloot stond. Lekker richting de hoofdsloot vissen . Ik wilde gezien de tijd die ik tot mijn beschikking had ook niet te ver weg lopen.



Inmiddels was de wind aardig aangetrokken en verscheen er een lekkere kabbel op het water. Ik vond het niet erg. Dit vangt vaak beter  in ondiepe heldere wateren als er een kabbel op staat.
Op de vraag of er vis zou zitten kreeg ik snel antwoord. Wederom kon een kleine krokko niet afblijven van het streamertje.

Zo klein als deze waterwolf was de hele streamer was gewoon verdwenen. Na voorzichtig te zijn onthaakt  zwom hij al snel weer in het slootje.

Of het door de opkomende wind was of andere oorzaken de snoek was los. Niet veel verder haakte ik weer een kleine snoek. What the fuc..... Een golf een diep buigende vijf grammer. Deze snoek van in de 40 centimeter was gepakt door een grotere soortgenoot.  Daar zag ik ze het leek wel een hamerhaai de snoek met de kleine dwars in zijn bek. Ondanks alle opwinding probeerde ik nog een foto te maken toen het stel dichterbij kwam. Dit lukte net niet op tijd en de grote snoek liet los. Wat overbleef was een kleine waterwolf met heel veel geluk.



Hij was slechts licht beschadigd door het hele avontuur en kon gewoon weer verder zwemmen om hopelijk nog heel groot te gaan worden.
 Geloof het of niet de eerste daarop volgende worp was het weer raak. De vijfgrammer ging in een mooie bocht. Kicken. Dit was vermoedelijk de belager van de kleine snoek. Deze ging voor goud en voor ik hem kon landen ging hij een paar maal door de slip om de 14/00 nylon lijn te ontlasten.


Een mooie 70 er kwam  er op de kant. Wat een uurtje zeg. Voor ik vlak bij het einde kwam verspeelde ik nog twee snoeken welke loste maar dat mocht de pret niet drukken want ik ving er nog evenveel bij. Zeven snoeken dacht ik nog in een klein uurtje en in onwijs helder ondiep water. Echt vet genieten.
 inmidels was mijn vistijd bijna over en was ik ook bijna aan het einde van de sloot gekomen. pats daar werd het streamertje aangevallen. Baars schoot er door mijn hoofd. Snel wisselde ik het streamertje voor een 25 mm stomp terrible spinnertje. En baars zat er de ene baars na de ane andere werd er gevangen. En voor de polder niet de kleinste. Wat een uur en wat een afsluiter. Op een wolk ging ik richting huis genietend van een zeldzaam gouden uurtje.


Thuis gekomen vertelde ik van de vangsten waarop ik mijn  jongste zoon plechtig moest beloven om de andere dag na half 4 met hem te gaan vissen in de polder.


Belofte maakt schuld mijn afspraak stond thuis om tien over half  4 al te springen. Eerst nog omkleden van mamma en toen was het zover. De kleine man was er klaar voor. Onderweg naar de polder fantaserend over de grote snoeken welke hij zou gaan vangen.  Aangekomen in de polder werd het vissen daar stond hij 5 jaar en een kromme 5 grams spinhengel hengel.

De ene baars na de andere haalde hij omhoog. Ik ben na 20 de tel kwijt geraakt. Onvermoeibaar viste hij door,geweldig.



De 25 mm terrible deed zijn werk en hoe, de ene grote polder baars na de andere. Maar aan alle leuke dingen komt een eind. En dat ik al bijna standaard te laat ben voor het eten moest ik nu het goede voorbeeld geven. Lanzaam liepen we terug De kleine man raakte niet uitgesproken. Maarrre geen snoek he pap zei hij aan het einde van het water. Nee jongen even niet maar je mag nog wel een laaste keer gooien en ophalen hoor. En zo gebeurde het na twee meter te hebben binnen gedraaid stond de kleine man een snoekje te drillen




Nadat ook deze vis op de kant was gekomen en onthaakt was moest er natuurlijk geposeerd worden. Voor z'n juf vertelde die me met een grote grijns op zijn gezicht. En ik? Ik had deze middag dubbel genoten samen met me vismaatje.


Na deze dagen volgde er weer twee drukke weken voor mij. In deze weken groeide wel het idee om het polderwater eens aan te doen met een vliegenhengel een een streamertje. Op een veel te winderige dag voor mijn avonddienst ben ik gewapend met mijn aftma zes vliegenhengeltje naar de polder getogen. Ik had hiervoor speciaal hele kleine streamertjes megenomen welke ik ooit had gemaakt van glittermateriaal. Deze hadden nog nooit de waterkant gezien. Ondanks de harde wind kon ik toch korte worpen maken met het streamertje. Het duurde niet lang of een kleine krokko melde zich en vloog onbesuisd op het streamertje. Wat is dit gaaf om te zien hoe je streamer in een zweef moment word gepakt. Ondanks zijn grote gaf hij toch mooi sport op het lichte vliegenhengeltje.



Na onthaakt te zijn vlug verder vissen. Wat is vliegvissen toch leuk. Alleen het gooien al. Heerlijk. Niet veel later was het weer raak en kwam er een kleine krokko aan de kant.


Super genieten even met de vliegenhengel. Dat doe ik eigenlijk veel te weinig  bedacht ik mij en zwiepte lekker verder om niet veel later de laastste krokko op de streamer te vangen .



Mijn tijd zat er weer op en met een ontspannen gevoel verliet ik de polder.

Een dag later wilde ik even weten welke streamers er eigenlijk te werpen waren met de aftma zes. Even snel voor het werk een paar streamers meegenomen. De deur uit en het slootje achter het huis. Alles was te werpen wat ik mee had genomen en bij het laatste streamertje gebeurde het onvermijdelijke.... een snoek



Een goeie week later op een vrij moment kon ik even een uurtje vissen. Ik besloot de vliegenhengel mee te nemen. Als je alleen vist heerlijk. Helder weer weinig wind niet het meest ideale weer. Ja om te werpen is minder wind wel fijn,maar ach ook dat went gewoon kortere worpen maken. Prachtig hoe de polder erbij lag.


Als een spiegel lag het ondiepe water erbij. De hoop iets te vangen was nihil maar ach het weer was goed en ik was lekker buiten. Buiten genieten van alles om mij heen.
 Ik viste met en heel klein streamertje gemaakt van hertenhaar. Vergelijkbaar met een poppertje. Hier was niet anders te vissen dan in de oppervlakte. Het groen stond hier nog heel hoog. Geschoond was hier nog niet. Lekker zwiepend begaf ik mij door de polder.
 Plots van uit het niets spleet het ondiepe water open. Een grote schim weg streamer.Het lichte vliegenhengeltje kromde zich en snel schoot de vliegenlijn door mijn vingers alle losse lijn weg. Remmen op de reel. Dit is andere koek. Wat gaafffff. Werken met je hengel en reel en aan de andere kant een boze snoek. Na een mooie dril kon hem pakken. Een dikke 80 er ,Bizar wat  was dit gaaf.





Dit bleef de enige snoek die ochtend . Maar wel een om niet meer te vergeten. Mijn laatse vis van Oktober . In de weinige tijd die ik had om te vissen besef ik wel nu ik het opschrijf dat ik ook in de weinige uurtjes mooie momenten heb mogen beleven in oktober alleen maar ook met mijn kleine vismaat. Onvergetelijk.

zondag 2 november 2014

De polder in

  
  
   Zondag 2 november. Zon en veel wind,heel veel wind. Eindelijk weer eens vissen.
   Vissen in de polder. Helaas maar een paar uurtjes. Maar beter als niets.
   Vanmiddag ga ik niet alleen op stap. Na contact te hebben gehad met Raymond was een
   afspraak om samen een paar uurtjes uit te waaien in deSchiedamse polder snel gemaakt.
   Net als de dag er voor scheen in de middag de zon. Niet echt fijn voor het heldere ondiepe
   water hier. Gelukkig staat er dan veel wind en doet een kabbel op het water veel goed. 
   Na nog geen vijf minuutjes fietsen kom ik aan bij Raymond. Hij staat dan al te wachten op mij. 
   Hij  heeft er net als ik heel veel zin in van middag.

   Snel tuig ik mijn splitcane 10 grammer op en hang daar onder mijn oude Albatros Mitchell 304 onder. 
   De Mitchell heb ik recent hellemaal schoon gemaakt en opnieuw voorzien van nieuw vet en een nieuwe 
   20/00 nylon lijn. Echt een heerlijk molentje voor het lichte spinwerk en met een goede slip. 
   Ook het werpen gaat super met dit oude molentje,mede door zijn brede spoel.

   Raymond daar in tegen gaat vissen met een 10 grams fairplay hengel. En dan wel een hele nieuwe. 
   De vorige eigenaar had hem ooit gekocht en had hem nieuw op zolder geparkeerd om vervolgens na 
   vele jaren in het bezit te komen van Raymond. De hengel word uitgerust met een mooi bijpassend 
   Penn molentje. Vandaag gaat deze hengel voor het eerst naar de waterkant.

   Nadat we zijn opgetuigd lopen we vol goede moed de straat uit en belanden aan de rand van de polder.
   Raymond begint met een streamer  en niet zonder succes. Al bij de eerste worp is het raak en heeft een
   snoek zich meester gemaakt van de angy bird streamer van Raymond.







     De snoek laat zien wat hij waard is en wijd geheel op eigen wijze de hengel van Raymond in. 
     Nadat de snoek was geland en onthaakt trekken we verder de polder in.



      Het water hier is pas geschoond en heel ondiep. Hier zien we even geen vis. Maar genieten is het wel. 
      Zon,wind en polder. Tjonge wat heb ik dit gemist. Langzaam glijd er een berg stress van mij af. 
      Even bij tanken,heerlijk. Ook Raymond geniet zichtbaar van het vissen en alles om zich heen. 
      Na een uur hier gevist te hebben besluiten we verder de polder in te gaan.                                        
      Hier was gedeeltelijk geschoond.





    Het stuk waar we nu in vissen is ook niet diep en met veel groen. Hier is alleen hoog te vissen met 
    een streamer. 
    Ondanks de harde wind is het verbazingwekkend hoe ver er nog te werpen valt met een streamer.
    Het is hier met mijn eerste worp raak….tenminste dat dacht ik mis. Een aantal worpen verder en een 
    tiental meter na rechts duikt er weer een snoekje naar de streamer. Nu is het wel raak en de eerste snoek
    voor mij is ook een feit.




        Samen genietend vissen Raymond en ik verder en lopen dieper de polder in.
      Ongemerkt loop je zo een heel eind weg.

      Dan gebeurt het iets dat nog zeker vijf keer zal gaan gebeuren .
      In het begroeide ondiepe water vlak  voor de kant een enorme    golf een snoek die de streamer probeert te pakken. 
      Nee…hij zwemt zich vast in het groen en kan op het laatste   moment net de streamer niet pakken en mist dus. 
      Hij moet alles uit de kast halen om zich los te krijgen en weer   naar het midden te verdwijnen. 
      Mijn hart klopt in mijn keel dit was een echte krokko. Bizar.

     Verderop gebeurt bij mij nog drie maal hetzelfde en ook Raymond mag hetzelfde beleven. 
     Snoeken die zich vast zwemmen in het groen langs de kant waar  nog geen 20 centimeter water staat.
     Dan uiteindelijk is het raak . 

     Een mooie snoek lukt het dan toch om mijn streamer te pakken.   Een mooie snoek die  er voor gaat en mijn hengel in een mooie    
   bocht trekt. Dit is echt genieten. Na een mooie dril kan de snoek   worden geschept en mag hij na onthaakt te zijn weer terug in het ondiepe water.



   Verschrikt zien we dat het bijna vijf uur is  en ik zou koken vanavond…… Na een wandeling van een
   half uur zijn we weer thuis bij Raymond.  Nagenietend van een paar mooie uurtjes die we samen 
   mochten beleven. 
   Snel tuig ik mijn hengel af  en spring snel op mijn fiets richting huis. Van het koken is niets meer gekomen
   En ja, de volgende keer mag ik gewoon nog vissen ;-). 
   Raymond bedankt het waren een paar leuke uurtjes.

zondag 14 september 2014

Rapieren op zijn Haags.



Eindelijk weer even kunnen vissen. als ik mijn laatste bericht ziet schrik ik eigenlijk. Vaderdag. Wat gaat de tijd toch erg hard. Werken, leren en het gezin zorgde er voor dat ik de waterkant niet zo veel kon zien. Maar ook dat zijn belangrijke zaken die aandacht verdienen. De zomer loopt nu ten einde. Een zomer waar de meeste watertjes hier prop vol stonden met groen. Gelukkig gaat dat nu langzaam veranderen. Af en toe zie je de eerste tekenen van de herfst of is ze zelfs al te ruiken in de lucht. betere tijden voor het vissen gaan aanbreken. niet alleen voor groter materiaal. Ook het kleine en lichte spul is in deze periode goed in te zetten. Sterker nog hoe schoner de wateren hoe beter er te vissen is. Dit kunnen we doen tot het te koud word en de vis weg trekt naar de overwinter plekken. Op plaatsen waar de vis niet weg kan zijn ze zelfs dan nog ultra licht te bevissen. Denk maar tussen de huizen en of achter boerderijen. 


Was het al weer even geleden dat ik van Rinus een Rapier meenam. Niet een van schreiner maar een gebouwd door Cor van Beurden, een Sciarone rapier uit Den Haag . Deze Rapier werd gebouwd op 15/10/1969, wat hem voor mij speciaal maakt. We hebben namelijk het zelfde bouwjaar. Eerder al had ik de hengel in de was gezet en het chroomwerk schoongemaakt. Een van de reelringen was waarschijnlijk ooit kwijt gegaan want er zaten twee verschillende op. Gelukkig had ik nog een reserve gelijk de originele welke ooit op de hengel had gezeten. En zo was het plaatje weer compleet een prachtig ultra lichte hengel. Een hengel die net zo lang is als een Fairplay Floret ,maar wel een stuk dunner is.


Het was dan ook dit hengeltje waar ik mee wilde gaan vissen.  In de middag kon ik drie uurtjes er op uit. Ik nam de Sciarone Rapier mee en een sigma 025 molentje welke ik had vol gespoeld met verse 12/00 nylon. Veel zin om mijn tijd te verdoen met lopen had ik niet. Ik besloot net aan de rand van de wijk de polder in te gaan. Uiteraard nog even de slootjes mee te nemen welke ik onderweg tegen zou komen. Gezien het groen hier nog hoogtij vierde en de voorns bijna boven water zwommen,  besloot ik een spinnertje voor de ruizers te nemen. mijn keuze viel op een 15 mm thundercreek spinnertje. Een spinnertje waar ik in het verleden veel voorns en baars aan had gevangen.


Echter vanmiddag hadden de voorns blijkbaar geen zin om zich op het spinnertje te storten. Wel speels er achter aan zwemmend ,maar niet bijten. Ach het kon me ook niet zoveel schelen. Heerlijk om na lange tijd weer eens te kunnen vissen met dit kleinood.  Rustig liep ik het water af op weg naar de polder. Langs een paadje met houtsnippers en overhangende bomen waar schaduw was gebeurde het. Een streep. Een streep die richting het spinnertje zwom. Weg spinnertje en de streep ging verder. De Rapier kromde. De slip trad in werking. een Krokko........ een grote snoek had het mini spinnertje te pakken. Keer op keer ,als een meeuw, krijste het slipje van het kleine molentje als de snoek een spurt nam. Hier had ik echt niet op gerekend. Met 12/00 nylon. Tja het zou moeten kunnen ik heb het vaker gezien. Na een spannende dril waar de drie-eenheid (hengel,lijn en slip) perfect samen werkte kon de snoek worden geland. Woh, wat een bak voor zulk licht materiaal. Nadat de snoek was onthaakt en terug gezet liep ik verder. Of ik nu nog wat zou vangen,het maakte me niet meer uit.


Inmiddels was ik buiten de wijk aangekomen. Een slootje met riet en heel weinig water. Kringen in de oppervlakte verraadde aanwezige voorns. Dus gooien maar in de hoop dit mooie polder goud te kunnen vangen. Net als in de woonwijk gaven ze niet thuis. Maar wie wel thuis was was vriend Perca. De ene baars na de andere baars werd gevangen. Van groot tot klein. Met diverse spinners gevist zoals de thundercreek,beatle bug ,sanborn en 15 mm stomp terrible spinnertje . Allemaal brachten ze vis aan de kant. De kleine sanborn zelfs nog een tweede snoek voor de middag.




Het werd een middag met een goud randje. Genieten van het mooie polderwater vol met vis. Vis die mits met het juiste materiaal gevist word gevangen kan worden. Genietend van de zon en de nieuwe Sciarone Rapier die zich deze dag van zijn goede kant liet zien.  En dat hij in combinatie met 12/00 nylon zijn mannetje kan staan,  en dat zelfs nog na bijna 45 jaar. De komende weken hoop ik weer vaker aan de waterkant te komen en te kunnen genieten van alles wat de polder te bieden heeft voordat ze langzaam weer leeg trekt voor koning winter



Voldaan liep ik weer naar huis. Deze middag had voor mij langer mogen duren. Ik heb in ieder geval weer wat vitamine V opgedaan en was vast besloten snel weer te gaan.

MVG John.

zondag 15 juni 2014

Vaderdag 2014


Vaderdag 2014, heel vroeg in de ochtend,ik weet niet eens meer hoe vroeg het was werd ik wakker gemaakt. Mijn ogen zaten nog dicht geplakt. Naast bed stonden twee kleine mannen te stuiteren om hun Vaderdag cadeautje te geven. Cadeautjes waar ze lang op hebben zitten knutselen en die dan ook nog eens geheim moesten blijven. School lokalen waren de laatste weken taboe voor vaders. Want er werd in het diepste geheim gewerkt. En dan na alle inspanning de spanning, pap wakker maken en eindelijk de cadeautjes geven. Van onze dochter kreeg ik een mooi oranje shirt waar na verluidt buiten de voetbal van het Nederlands elftal ook gewoon in gevist kan en mag worden. beide mannen hadden super leuke knutsels gemaakt. Wat is dat toch gaaf om zo in het zonnetje gezet te worden. Ook van mijn vrouw kreeg ik een mooi cadeau een penhengel om te vissen op karper. Wel is waar een moderne stok,maar wel een om zwaarder mee te vissen in begroeid water. Ik kan wel zeggen dat ik enorm verwend ben vandaag.


Om  even voor tien uur wil de jongste er even uit om te vissen. Hij bleef  zeuren,waarop mijn vrouw aangaf even een uurtje met hem te gaan vissen. Aan hem gevraagd waarop hij wilde vissen. Snoek was het antwoord en met je nieuwe split die beebee. Daar mee bedoelde hij op mijn bb1 splitcane welke ik voor mijn verjaardag heb mogen krijgen van vrouw en kinderen. Een prachtige hengel gebouwd door Eric Terluin van Flevocane.

Zo gezegd zo gedaan de hengel opgetuigd en alle verdere benodigdheden in mijn vest gestopt en vlug naar  de waterkant. Een klein uurtje hadden we maar. En daarom wilde ik niet te veel tijd verspijkeren aan een stuk lopen. Na samen even in een dicht begroeid vijvertje te hebben geharkt haakte we een kleine baars. Hellemaal geweldig vond hij het. Of hij hem mocht terug zetten. Nou zo geschiedde.netjes zette hij de baars terug.

Pap zijn de snoeken op vakantie vroeg hij.  Ik vroeg hem waarom? Nou gewoon ik wil er een vast houden en terug zetten. Ik gaf hem aan dat dat wel zou kunnen maar gezien de begroeiing in het water het niet mee zou vallen om er een spinnertje in uit te laten. Tja en als je spinner niet door het water gehaald kan worden dan vang je dus ook niets. 

Zullen we daar even Pap en hij wees naar een heel smal slootje. Het zag er wel minder begroeid uit maar veel hoop er iets te vangen had ik niet. Ik zag dat inmiddels dat we ook aan onze tijds limiet kwamen. Vlug dan zei ik tegen hem. En zo liepen we naar het kleine slootje. Een worp en een tik op de split. Een baars???? Mis. Nog een worp. RAAK , geen baars maar een mooi snoekje was over de sanborn heen geschoven. Het kleine mannetje stond te springen van opwinding naast me.  Geef me je net pap zei  hij met een hoog stemmetje. En zo gebeurde het dat we samen de snoek schepte. Geweldig zo een klein enthousiast mannetje springend naast de snoek.  


Pap mag ik hem vast houden? Durf je dat vroeg ik hem. Tuurlijk pap en ik doe hem ook terug in het water. Voorzichtig liet ik hem de snoek vast houden. Daar stond hij dan met een samen gevangen snoek zo trots als een pauw. Na de foto's zette hij de kleine rover netjes terug in zijn vertrouwde omgeving.




Samen liepen we naar huis na kletsend over de grote snoek die we samen mochten vangen.
 Ik prijs mij zielsgelukkig met mijn gezin. Ze hebben mij behoorlijk verwend vandaag. Met zijn allen werd het onvergetelijke dag. Bedankt heren en dametjes.

dinsdag 3 juni 2014

Een nieuw seizoen


Een nieuw seizoen een nieuw begin ,zaterdag 31 mei 2014.  28 februari 2014 had ik mijn laatste wapenfeit. Een mooie snoek op de vliegenhengel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik in de gesloten tijd weinig tot niets heb kunnen doen. Een zenuwbeklemming in mijn nek was hiervan de oorzaak. Constant slappende handen. Nu na vele afspreken met de fisio gaat het langzaam iets beter. Hellemaal stil heb ik ook niet gezeten.

Een paar weken geleden ben ik voor het eerst er op uit geweest met de penhengel op karper samen met Peter Linzell. Peter heeft mij die dag wegwijs gemaakt in het karper vissen. Vier oer Hollandse boeren karpers mocht ik vangen in het mooie Noord-Holland in een ongerepte polder. Ik moet zeggen dat ik er van genoten heb en er een verslaving bij heb. Struinend met pen en korst op karper is zo ontzettend spannend. Twee weken geleden heb ik op een zaterdag heel vroeg ook een mooie Schiedamse karper mogen vangen van wel 85 centimeter. Echt bizar wat een vis was dat. Nadat ik de vis had terug gezet leek het of er een knop werd omgezet. Als op commando zag ik vanuit het niets tientallen karpers rijen en paaien. Een machtig gezicht,wat mij ook verder deed besluiten ze met rust te laten. Al denk ik niet dat ik er een had kunnen vangen.


De laatste zaterdag van mei,nationale hengelsportdag,hoera we mogen weer. Helaas voor mij was deze dag al volgepland en vissen stond er niet bij. Er bleef maar een oplossing over en dat was heel vroeg opstaan. Nou om zes uur stond ik in de polder. Wat is dat toch mooi (niet het vroege opstaan overigens). Ik was al door dichte mist heen gereden en kwam op plaats van bestemming aan. Daar heb ik eerst zitten genieten van alles om mij heen. Wat een schoonheid de polder met al zijn bewoners die ook net leken te ontwaken.





Rustig tuigde ik mijn 3 grams splitcane hengeltje op en zette mijn oude mitchell 308 er onder. Volgespoeld met verse 14/00 nylon.  Gewapend met beatle bugs, sanbornspinners en bunny spinnertje voor de 3 grams hengel trok ik de polder in. Kraakhelder water geen vis te zien. Geen tik van een baars en geen enkele voorn te zien.

Na een uur lekker hebben te gestruind en genoten te hebben van alles om mij heen had ik nog geen tikje gehad. Ik besloot eens te kijken hoe de bunnystreamer het deed op de drie grams splitcane hengel. Een paar worpen verder wist ik het,hij deed het super en was goed te werpen met het hengeltje. na nog een kwartiertje te hebben geworpen zag ik dat het al tegen achten was. Ik besloot langzaam terug te gaan en het laatste uur bij mij om de hoek te proberen.
Het was echt een van de laatste worpen, de lijn ging er vandoor en de splitcane begon te buigen trrrrt de slip van de benjamin. Een snoek ,verbaasd als ik was begon ik met de dril. Deze polder krokko had er zin in en knokte lekker op het lichte hengeltje. Het hengeltje en de mitchell 308 benjamin bleken uiteindelijk de langste adem te hebben en kon de snoek worden geland. Een mooie snoek van in de 60 centimeter,de eerste van het nieuwe seizoen.




Snel ging ik  richting het watertje vlak bij mijn huis. Daar werden ook de eerste baarzen en baarsjes gevangen. Wat een heerlijk gevoel op een splitcane hengeltje. Iedere venijnige tik die vriend baars uitdeelde voelde je er op. Heerlijk stond ik te genietenlangs de waterkant in een waterig zonnetje wat een beetje begon door te komen.





Niet veel later hoorde ik de kerktoren slaan. Negen keer. Voor mij het signaal om naar huis te gaan om de rest van het programma af te gaan werken.  Maar  met een mooie snoek en een stuk of vijftien baarzen en baarsjes een heel goed begin van het nieuwe seizoen. Voldaan ging ik naar huis en na een lange periode eindelijk weer opgeladen met vitamine V.

zondag 2 maart 2014

De hengel en zijn verhaal

Heel veel jaren geleden toen ik langzaam begon met vliegvissen omdat ik wat wilde doen in de gesloten tijd kreeg ik voor mijn verjaardag een vliegenhengel aftma 6. Een mooie hengel. Zwart van kleur en mooie donker rode wikkelingen. De hengel deed zijn werk, maar werd in de loop der jaren naar de achtergrond geschoven door nieuwere aanwinsten. En zo als dat vaak gaat eindig je werkeloos in een hoek. In deze hoek had hij een aantal jaar gestaan.

Een jaar of zes geleden zag ik op marktplaats en advertentie staan. iemand zocht een vliegenhengeltje en wilde deze ruilen voor een oud snoekbaars hengeltje. Deze persoon woonde een klein half uurtje rijden van hier. ik besloot te reageren. En om een lang verhaal kort te houden verhuisde de vliegenhengel en werd ik een snoekbaars hengeltje rijker.

 Niet veel later stond ik met het snoekbaars hengeltje te vissen. Een ouwetje van uit de jaren 70 van vorige eeuw. Het duurde niet lang of er kwam een oudere man bij mij kijken. ik zag dat hij het hengeltje in zich op nam tot hij met tranen in zijn ogen zei,zo een had ik er ook. Jaren geleden brak ik de top vertelde hij mij. Al die jaren ben ik al op zoek naar dat hengeltje. Het was mijn lievelings hengeltje.Je doet hem zeker niet weg zei en ik zag de teleurstelling in zijn ogen. Ik liet mijn vissershart spreken en ging zonder hengel naar huis terug.

Vaak moest ik eigenlijk terug denken aan mijn oude vliegenhengel. Zeker toen ik drie jaar geleden weer een aanval van het vliegvis virus kreeg en op karper viste. Wat had mijn oude vliegenhengel hier voor geschikt geweest. En een vorm van spijt werd mijn deel. Maar ja gedane zaken nemen geen keer en we doen allemaal wel eens iets weg waar we later spijt van hebben. That's live.

Twee jaar geleden kocht ik een molen voor mijn spinhengel. Ik kocht deze op zicht, een prachtig juweel.
Echter was het niets de molen voor de hengel waarop ik hem wilde gebruiken. Hij was net te groot en lag niet lekker onder de hengel. Nadat ik me bewust werd dat het niets tussen ons kon worden besloot ik hem via marktplaats aan te bieden. Daar de molen er niet een was vanuit het duurste segment besloot ik er ook bij te zetten eventueel ruilen met ander visgerei in overleg bespreekbaar.

Ik kreeg een mail van iemand die wel wilde ruilen voor een vliegenhengeltje. Ik ging hiermee akoord. Een vliegenhengel zou ik mogelijk eerder gebruiken dan de molen hier op de kast die lag te verstoffen.Op een vrijdagavond toen ik vrij was kwam de man bij mijn thuis met de vliegenhengel.


Dit is hem zei hij nadat hij hem uit gepakt. Ik heb er met veel plezier mee gevist en hij wilde nog verdere uitleg geven. Ik was met stomheid geslagen. Ik ken die hengel zei ik tegen de man. Hierop zei deze ik heb hem jaren geleden geruild voor een snoekbaars hengel. Kippevel kreeg ik en vertelde de man dat het mijn oude vliegenhengel was en dat ik die jaren geleden had geruild. Ook de man was met stomheid geslagen.
Of ik dan nog wilde ruilen. Nou en of. De vliegenhengel had wel veel glans verloren en de wikkelingen van de ogen waren versleten. Ook de pen was zover afgeleten dat de delen los zaten. Dat alles kon mij niet schelen. Ik had mijn oude vliegenhengel terug.

Een goede kennis van mij Peter een hele goede hengelbouwer wilde zich wel ontfermen over de vliegenhengel. Peter nam de hengel mee naar huis. In een weekend kort hierop belde hij mij of de hengel paars gewikkeld mocht worden. Ik vond dit geen probleem. Ik  wist dat het niet zou uitmaken wat de kleur ging worden. Peter heeft er zeker kijk op en ik vertrouwde hem blind dat hij er op zeker iets moois van zou maken.

Een tijdje later stuurde hij foto's van een totaal gereviseerde vliegenhengel. Prachtig gewikkeld en gelakt. Weer als nieuw. Wist je dat de blank waar de hengel mee gemaakt is een Hardy blank is vroeg hij. Nou dat wist ik dus niet .het maakte mij eigenlijk ook niet zo veel uit ,maar bijzonder vond ik het wel. eigenlijk een nieuwe Hardy glashengel.

De wikkelingen  van de vliegenhengel.

Nadat Peter de hengel had meegenomen vorig jaar heeft hij nog  heel even werkeloos gestaan. Tot op 28 Februari. In de middag wilde ik even gaan testen met de hengel. Lekker wat streamertjes meegenomen en naar een vijvertje hier achter het huis gegaan. Leker zwiepend met de hengel en streamer liep ik te genieten. Nadenkend over hoe bizar het was verlopen met de hengel. En hoe blij ik was hem weer te mogen hebben..


 Niet veel later gooide ik de streamer schuin over midden van de vijver. Zo een twee meter uit de kant lag een bos takken. Behendig stuur ik de streamer hier langs. Een schim vanuit de takkenbos. Een schim die vol over de streamer vloog. Lijn vast houden de hengel heffen en ja HANGEN. Direct boog de vliegenhengel en liet ik langzaam de lijn door mijn vingers glijden. PFFFF wat een geweld aan de andere kant van de lijn. Snel draaide ik de losse lijn op. De snoek ging er van tussen en een paar meter lijn liepen van mijn reeltje af. Vingers op de spoel en weer lijn winnen. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid,maar uiteindelijk kon ik de snoek landen.




Een mooie snoek die na meten 86 centimeter bleek te zijn.

De eerste vis gevangen op mijn oude, nieuwe vliegenhengel. Ik ben blij dat ik hem weer in het bezit heb.