Blikvangers.

 

Einde herfst begin van de winter de mooiste tijd om te roofvissen. De sloten zijn geschoond. Alle begroeiing is weg. Nu liggen nagenoeg alle wateren weer in bereik om te vissen. Maar wat een raar jaar was het weer. Benzineprijzen die de pan uitrijzen, te kort aan containers waardoor de prijzen vier keer zo duur zijn en dan ook nog eens het gas. Het gaat allemaal door berekend worden in de spullen die we nodig hebben om ons in onze levensbehoefte te voorzien. Zeker voor mensen die alleen werken en of die om wat voor reden dan ook niet kunnen werken worden hard geraakt. Zeker als je dan ook nog eens kinderen heb. Al weer een tijd geleden toen ik jong was, breed hadden we het niet, maar creatief waren we wel. En toen bleek al dat je eigenlijk met weinig middelen zelf kunstaas kon maken.

Ik moest weer terug denken aan een passage uit een boek van Jan Schreiner, Kunst van het kunstaasvissen. Hierin verteld hij dat hij in de oorlog toen er grote schaarste was aan van alles hij spinnerbladen maakte uit koekblikken en alle andere blikken waar hij de hand op kon leggen. Zo werden snoeken gevangen die in de tijd van grote nood zeer welkom waren .

Ik besloot ook eens te gaan kijken of ik ook wat kon maken van blik. En toen er knakworst werd gegeten besloot ik beide blikjes eens te bewaren voor missie blik.

Allereerst verwijderde ik het etiket. Met een opener haalde ik eerst de onderzijde van de blikken af. Toen dat gebeurd was knipte ik met een stevige huishoudschaar de blikken op twee plaatsen doormidden. Ik had nu twee stukken per blik. Nu kon ik met de schaar ook heel makkelijk de vels randen van het blik af knippen. Nu had ik vier stukken blik waar ik verder mee kon.

Ik besloot als eerste een spinnerblad van het terrible model te maken. Met een stift tekende ik het model af op het blik en knipte het uit. Nadat ik het stukje blad in model had gemaakt was ik niet ontevreden. Met een stukje tube een metalen kraaltje en stukje verenstaal maakte ik het geheel tot een spinnertje welke ik voorzag met een enkel haakje en een flaptail. Voor de gene die niet weten wat een flaptail is dat is een plastiek hartje met aan de puntige zijde een gat welke aan een as van een spinner bevestigd kan worden. Of ook wel met een splitring. Meestal zie je ze nog op lepels . Vaak zijn ze rood van kleur. Vroeger werden ze gebruikt om het kinken van de lijn enigszins tegen te gaan. En niet zoals sommige denken als versiering/lokmiddel. Hoewel ik wel van menig ben dat het voor extra beweging zorgt. Het geheel zag er best goed uit vond ik. Het blad voelde heel licht aan. Ik besloot eerst eens te kijken of het in de praktijk zou werken voordat ik meerdere bladen zou gaan maken. Aan de waterkant kant gekomen was ik best wel benieuwd of het spinnertje het zou gaan doen. Na een paar keer werpen en binnen draaien had ik het al gezien. Te licht. Het blad bleef zoals ze dat noemen plakken en had moeite om op gang te komen. Maar als het dan ging draaide het blad goed. Ik wist genoeg het blik was te dun. Dikker blik moest ik hebben. Maar zou dit er wel zijn of waren alle tegenwoordige blikken gelijk? Ik wist het niet en weet het nu eigenlijk nog niet. Ik kwam op het idee om stroken uit het blik wat ik voorhanden had te knippen en te proberen deze op elkaar te lijmen met secondelijm. Of het zou gaan werken ik had werkelijk geen idee. Ik keek eerst voordat ik de stukken op elkaar zou lijmen of de stukken goed op elkaar paste. De bovenzijde en onderzijde van de blikken waren anders geribbeld. Door de bovenzijde en onderzijde gelijk te houden paste de stukken op elkaar. Dan was er nog een optie om het spinnerblad zilver kleurig te maken of goudkleurig. De binnenzijde van het blik was goudkleurig en de buitenzijde zilverkleurig. Hierdoor had ik dus de keuze voor de kleur van het blad. Nadat ik een van de stroken had voorzien van secondelijm lag ik het andere deel boven op het ingesmeerde deel. Met een stukje hout drukte ik de deeltjes aan. Uit ervaring weet ik dat als je twee delen lijmt en aandrukt er nog wel eens lijm tussen uit komt en vast te komen te zitten aan een stukje blik is niet prettig. Nadat de lijm droog was bleek het goed vast te zitten.

Ik besloot nog wat stroken op elkaar te plakken. Nadat ik een aantal stroken op elkaar had gelijmd was het tijd om te kijken hoe de gelijmde deeltjes het zouden doen bij het bewerken.

 

Ik tekende verschillende vormen spinnerbladen af op de stukjes blik. Rustig knipte ik met de huishoud schaar de vormen uit het blik. De delen bleven gelukkig allemaal netjes zitten. Nadat ik de vormen uit uitgeknipt schuurde ik met schuurpapier de scherpe randjes glad. Nadat deze glad waren boorde ik gaatjes ik de bladen waar later het ruiter door heen moest. Zo ver ging het voorspoedig en bleef het blik zitten. Nu moesten ze in model geklopt worden. Gelukkig bezit ik een bolhamertje waarmee je een bolling kan maken in metaal.

 

Mocht je deze niet hebben dan kan je wat ik al eens eerder vertelde bij winkels zoals de Wibra, Big bazar of Action kan je bij de knutsel afdeling houten pionen kopen. Deze zijn er in diverse maten. Hiermee kan je dan met een gewone hamer een blad bol slaan.

Rustig klopte ik de diverse modellen in de bladen in model. Het lukte, beide blik deeltjes bleven op elkaar zitten en zo lukte me het om diverse modellen bladen te maken. Nadat de bladen klaar waren maakte ik er spinners van. De blaadjes voelde in ieder geval zwaarder aan.

De volgende dag had ik even tijd om te kijken hoe de verschillende bladen het zouden doen. Vol verwachting tuigde ik mijn hengel op en nam de spinners mee. Aangekomen aan het water haalde ik ze even snel door het water. En daar bleek dat alle modellen het perfect te doen. Alle bladen draaide zoals ze zouden moeten draaien. Tevreden ging ik naar huis.

Thuis gekomen werd ik verrast met lege blikjes smac. Deze blikken waren bedrukt en er zat aan de binnenzijden een beschermlaagje. Beide kanten bleken makkelijk kaal te maken te zijn met behulp van een stukje schuurpapier. Net als op de manier als ik boven schreef maakte ik uit het smac blik ook een spinnerblaadje. Het werd een model terrible blad. Nadat het blad klaar was maakte ik ook hiervan een spinner met een flaptail.

Mocht je geen flaptails hebben probeer dan is er een te knippen uit een plastic melkpak of bekertje. Je kan ze dan kleuren met een watervaste stift.

 Zaterdag eindelijk een paar uur aan een gesloten tijd om te vissen. Voor deze sessie nam ik alle door mij gemaakte blik spinners mee. 

Ik begon met het terrible model uit het smac blik. Deze was nog niet getest. Maar na een worp bleek deze ook super te draaien. Het duurde niet lang eer ik een dreun op de hengeltop kreeg.. Een mooie snoek kon niet van het blikken spinnertje af blijven.  

Nadat de snoek was terug gezet viste ik verder. Niet veel later was het weer raak en wederom kon een snoek niet van de spinner af blijven. Deze snoek had de spinneras opgevouwen. 

Ik besloot de kleinere terrible spinner te gebruiken.  Heerlijk traag was de spinner te vissen over de afgestorven lelie bladen. Vlak voor mijn voeten op nog geen 30 centimeter water schoot er een mooie snoek vanuit de bladen vol op de spinner. Weer is het raak. Ik sta te genieten. 

 

Dan wissel ik de spinner om voor de grotere terrible spinner uit het knakworsten blik. Tot mijn verbazing vielen de baarzen voor de grotere versie van 45 mm. Het eerste baarsje is iets groter dan de spinner. Gelukkig volgde er daarna nog een aantal maatse baarzen. 

Dan ter afsluiting was het een kleine snoek die deze mooie ochtend afsloot. 

Wil je het zelf ook proberen hieronder een lijstje van spulletjes die je nog heb.

Uiteraard blik

bolhamertje of een houten pion

Een stevige schaar of blikschaar.

Een boor

Schuurpapier voor metaal of een vijl

Secondelijm

Verenstaal of rvs draad (of een paperclip rechtbuigen hier kan ook een as van gemaakt worden)

Ruitertje (niet nodig voor de terrible modellen)

Kraaltje

Plastic tube (elektriciteit draad)

Kniptang om het verenstaal te knippen.

 

Kijk wel uit voor je vingers. Blik is heel erg scherp totdat het gevijld en geschuurd is. En ook de  secondelijm is zo droog. Draag zo nodig een handschoen om te voorkomen dat je je snijd of vastplakt. Probeer eens verschillende modellen bladen te maken. Misschien heb je bijvoorbeeld ergens een spinner dan kan je dit blad proberen na te maken. Op het internet zijn ook zat vormen te vinden. Probeer het gewoon eens bladen maken uit blik wat je normaal weggooit. Hierdoor kan je best aardig besparen op je kunstaas en hoef je je niet te vervelen op dagen dat er niet gevist kan worden, of dat je in deze vervelende tijd verplicht thuis komt te zitten.  En ik weet inmiddels ook dat blaadjes tot 18 mm niet dubbel hoeven te worden geplakt. Tot voor deze maat blad is het met een enkel stukje blik te doen om een goed draaiend blaadje te maken. Dus feitelijk kan je dus de blaadjes voor de ultra  lichte visserij zo maken zonder te verlijmen. En wat is mooier vis te vangen op je zelf gemaakt kunstaas. Ik weet inmiddels dat het aardige blik vangers zijn…

 

 

Brochet..

 Niet zo lang geleden kwam ik iemand tegen die aan mij vroeg of ik nog blogde. En dat was niet te eerste. Ik vertelde hem dat ik wel zou willen maar dat het voor mij erg moeilijk zou zijn. Mijn ptss heeft mij beschadigd, voornamelijk mijn korte termijn geheugen en mijn cognitieve gedeelte. Hierdoor gaat heel veel minder tot niet meer. De man gaf aan het jammer te vinden en vertelde nog regelmatig mijn oude blogs te lezen. Thuis gekomen vertelde ik van de man en dat ik er enorm van baalde dat ik niet meer kon bloggen. Hierop gaven mijn vrouw en zoon aan dat ze mij wel wilde helpen om de verhalen weer op papier te zetten. Als ik mijn verhaal zou vertellen zouden zij mij hier bij helpen. Dus hier na hele lange tijd weer een eerste blog. 

Niet zo lang geleden kreeg ik van een maatje van mij een hele oude terrible spinner. Deze spinner uit de jaren 50 van de vorige eeuw was gemaakt voor Rudipontaine en droeg de naam Brochet hetgeen snoek in het Frans betekend.

De oude spinner was voorzien van een enkele roestige haak met daarop nog wat veren. De helft nog van wat er ooit aan veren had opgezeten. De as van de spinner was ook aardig geroest al. Na het opmeten van het blad bleek deze precies 57 mm lang te zijn. Beduidend langer dan de bladen die ik ken. Ook de breedte van het blad bleek breder te zijn dan de  regulieren terrible bladen. Bladen die  o.a. door Jan Schreiner werden gevoerd vroeger. Ook deze bladen worden niet meer gemaakt.

Ik vind het altijd heel leuk om oude spinners en bladen nieuw leven in te blazen. En zo ging ik ook aan de slag met de Rudipontaine. Ik besloot om een glad blad te maken en een blad met hamerslag. Die laatste geeft een nog mooiere licht reflectie en ook meer trilling. Nadat ik het blad had uitgemeten maakte ik deze na in de twee modellen. Net als op het origineel wilde ik een enkele haak met daarop wat veren gebonden. Het liefst in dezelfde kleuren. Nadat de bladen klaar waren en de haken gebonden zette ik alles in elkaar.

 

Nadat beide spinners klaar waren moest er ook nog getest gaan worden. Door de drukte thuis ging dat niet eerder als zaterdag middag. Toen het eenmaal zaterdag middag was kon ik niet meer wachten om de spinners te gaan testen. Gezien de bladmaat van 57 mm wilde ik beginnen met een hengel van 12 gram. Deze zou theoretisch  goed zijn om deze spinner op te vissen. Mijn keuze viel op mijn 10 tot 12 grams splitcane hengel van Eric Terluin. Daaronder hing ik mijn groene luxor molen welke vol gespoeld was met 22/00 nylon.

Nadat ik was aangekomen aan de waterkant wilde ik het weten. Zou de spinner het doen? Ik begon met de spinner met het gehamerde blad. De eerst worp, de spinner raakt het water, en begin direct te draaien. Rustig begon ik binnen te draaien. Het grote blad draaide vlak om de as. En hij draaide voor zo een grote spinner verassend licht en overtrok de top van mijn splitcane niet. Dit vist echt geweldig. Genietend van alles om mij heen vis ik verder. Voor mij was deze missie al geslaagd. Een verloren spinner weer tot leven gewekt. En dan ook nog een die het geweldig doet. Na ongeveer een kwartier vissen kwam ik wat collega vissers tegen. Of ik al wat had. Nee nog niet zei ik tegen hen. Wij ook niet, wij zijn vanochtend al begonnen. Het is taai vandaag. Na een vriendelijk groet vervolgde zij hun weg en viste ik rustig door. Na een klein half uur besloot ik langzaam weer richting huis te vissen. Er was inderdaad weinig leven in het water. 

Dan bij een brede kom gebeurde het. Met een strakke worp langs een riet pol. Ik denk dat ik twee slagen met de oude luxor had gedraaid toen het leek of er een stoomtrein op de split hamerde. De ruit die de vis in het water sloeg loog er niet om. De split ging maximaal rond en de slip van de luxor moest bijspringen. Een beste spookte er door mijn hoofd. Deze vis had geen zin om snel op te geven en ging voor goud. Meerdere malen moest de slip bijspringen. Wat was dit gaaf. Na een spannend gevecht moest de vis uiteindelijk zijn meerdere erkennen in de splitcane en oude luxor. De grote vis paste maar net in het schepnet wat ik bij mij had. Wat een bak. Nadat de enkele haak was verwijdert de vis even gemeten. 92 centimeter gaf de meetlat aan. Werkelijk een prachtige vis. Na wat foto's te hebben genomen wilde een passant nog een foto van mij en de vis. Nadat deze genomen was ging deze prachtige krokko snel terug het water in.

Nadat de krokko weer veilig in zijn water zwom liep ik verder. Wat was dit enorm gaaf. Ik wisselde de spinner met het gehamerde blad voor de gladde koperen versie. Na de eerste worp te hebben gedaan met deze spinner bleek hij net zo goed te doen als de andere versie. Voor mij was het testen al hellemaal geslaagd. Beide spinners draaide geweldig . Rustig liep ik vissend door richting huis. Dan op een kop van een sloot was het weer raak,. Nu op het andere spinnertje. Wederom kon een snoek niet van de spinner afblijven.  De krokko was minder groot dan de eerste maar gaf toch mooi sport op de splitcane. En ook deze ging voor goud. Na een korte mooie dril kon ik ook deze mooie vis scheppen.

Nadat de krokko netjes was terug gezet liep ik door naar huis. Wat een geweldige spinner is dit. Niet voor niets dat op het originele blad Brochet staat. Deze spinner doet zijn naam zeker eer aan. En ik? Ik blog weer.....