dinsdag 29 maart 2016

afsluiting van het seizoen




Het is vandaag al weer 29 maart 2016. Nog twee dagen en dan sluit het seizoen voor het roofvissen op 1 april. Er mag dan niet meer gevist worden met:

- een dood visje;

- een stukje vis (ongeacht hoe groot); -slachtproducten;

-alle soorten kunstaas, met uitzondering van kunstvliegen kleiner dan 2,5 cm.

Dan is het wachten tot de laatste zaterdag van mei en die valt dit jaar op 28 mei.


Gelukkig kan er buiten roofvis ook op andere vissoorten worden gevist. Heerlijk struinen met de penhengel op karper. Of vlokvissen op voorns en winde. Maar ook op harders. En natuurlijk niet te vergeten het vliegvissen. Ook een enorm leuke bezigheid. Nee, vervelen hoeven we ons gelukkig niet. En dan heb ik het nog niet eens over het schoon maken en nakijken van het materiaal. Spullen in orde maken en dan opruimen geeft straks als je weer mag roofvissen een voorsprong.


15 april word ik geopereerd en moet dan voor 8 weken in het gips en daarna revalideren. Volgens de arts zou het 6 tot 12 maanden gaan duren voordat ik weer kan lopen. Dus hoe het er voor mij vis technisch gaat uit zien durf ik niet te zeggen. Ondanks dat kijk ik er wel naar uit. Al vanaf vorig jaar zomer kan ik letterlijk bijna niet uit de voeten. Ik koester dan ook de zeldzame momenten dat ik met mijn vismaten aan de waterkant kon zijn. En een sessie voor visblad tv mocht maken samen met Ed Stoop letterlijk in onze achtertuin.


Gelukkig zijn verder ook een hoop positieve dingen uit voortgekomen. Zo maakte ik terrible bladen. Bladen die nu op dit moment er super uit zien en het dan ook nog eens heel goed doen. Zo maakte ik twee weken geleden in navolging van de 20 mm bladen het 15 mm stompe terrible blad. Daar maakte ik een spinner met een vlieg van. Een absoluut prima draaiend spinnertje. Een spinnertje bij uitstek voor de zomer. Dan zijn er dikke voorns en baarzen mee te vangen. Maar ook vriend snoek is niet vies van dit kleinood.


De 15 mm stompe terrible spinnertjes.
Maar ook het lepels maken. Daardoor kwam het maken van spinnerblaadjes in een stroom versnelling.


Het is dan inmiddels al weer paas weekend als ik wat bladen en vliegen aan het binden ben voor andere vissers als ik besluit tussendoor de Delfin stikling te gaan maken. Dit lepeltje deed het vorig jaar al goed. Nu zijn mijn vaardigheden met het maken van bladen goed vooruit gegaan en vatte ik dus het idee op om de stikling ook naar een hoger niveau te tillen. Het steeds mezelf proberen te verbeteren is een kwaal waar ik waarschijnlijk nooit meer van af gaat komen. En zo maakte ik dan ook een stikling lepel. Ik was zeer tevreden over het resultaat en deze lichte lepel zag er super uit. Maar er super uit zien en het goed doen zijn toch twee verschillende dingen. Met Pasen kwam het er niet meer van om de lepel te testen. 



De stiking lepel.
Na Pasen is het ook al heel snel dinsdag. Vandaag moet alles hier weer naar school behalve de jongste die gaat een dag later. In de middag als de rest naar school is moet hij naar de tandarts toe. Om twee uur moet hij er zijn. Dat ik graag even naar de waterkant zou willen gaan ziet ook zijn moeder. En zo kan ik er tenslotte even tussen uit om van 2 tot 3 uur te vissen en gelijk de lepel te testen. Iets wat ik mij geen twee keer laat zeggen.

Veel tijd om te vissen heb ik niet en dan ben ik ook nog eens niet zo snel met lopen op dit moment. Dus al snel is het besluit genomen om hier om de hoek te gaan vissen. Nou ja eigenlijk meer testen. Want vorige week zag ik hier overal paaiende snoeken zwemmen. Zo ook over de voerstekken die ik vorige week gemaakt had om eens op karper te vissen. Karpers werden er niet gevangen. Maar het schouwspel van paaiende snoeken die zich kennelijk niet eens meer bewust waren van alles om zich heen afspeelde was een prachtig gezicht. En dat paaiende vissen niet eten bleek ook wel van een aantal vissers die al dagen niets meer vingen. Dat de snoek aan het paaien was hadden ze kennelijk niet eens door gehad. Nee, het idee iets te vangen had ik niet maar daar maakte ik mij het allerminst druk om. Heerlijk even naar buiten en langs het water. Even de wind door de haren en genieten van de natuur.


Voor de gelegenheid had ik mijn splitcane 10 grams spinhengel met daaronder mijn crack 100 meegenomen. De molen was recent voorzien van een nieuwe lijn van 20/00 nylon. Een dikte die het perfect doet op de 10 grammer. En uiteraard had ik voor de gelegenheid ook de stikling lepel mee genomen.


Nadat ik aan de waterkant gekomen was voorzag ik de lijn van een titanium spinstangetje waaraan de lepel werd gehangen. De eerste worp die ik maakte was niet ver uit de kant. Ik wilde eerst zien wat de lepel zou doen. Mij er ook wel van bewust dat als hij het niet zou doen ik weer naar huis zou kunnen gaan. Ik had verder geen ander kunstaas meegenomen. Best een uitdaging eigenlijk achteraf gezien. Maar gelukkig voor mij deed de lepel het super mooi. Als een traag schommelende ruizer ging hij door het water. Werkelijk een prachtig actie.


Tevreden en genietend liep ik verder langs het watertje. Ondanks dat toch met het idee om toch langzaam naar huis te gaan lopen. Dit omdat ik de actie van de lepel geweldig vond en niet het idee had nog iets te vangen. Maar dat pakte even anders uit. Een felle tik op de top van de hengel. Een tik die je ook voelt als een dikke baars tegen je kunstaas aantikt zonder te bijten. Een kolk verraadde dat er toch dat er een snoek zin in de lepel had gehad. Na zeker 5 worpen kreeg ik toch een aanbeet en kromde de splitcane zich. Heerlijk een snoek had zich vergrepen aan de stikling lepel. 


Na een korte dril kon ik de snoek pakken. De haak zat netjes aan de buitenzijde van de bek en kon met de hand los gemaakt worden. 


Na een foto momentje ging de mooie rover weer terug het water in.



Met een nog meer tevreden gevoel liep ik verder vissend richting huis. Buiten dat ik de lepel het mooi vond doen dacht vriend snoek er kennelijk ook zo over. En dat gaf mij een extra goed gevoel. Het is altijd fijn als je iets maak en het werkt goed. En zeker als het om een zelf gemaakt stukje kunstaas gaat dat dan nog blijkt te werken ook. Vlak voor het einde van het water kreeg ik wederom een tik op de hengel. Deze kromde zich en ik zag een schim weg draaien in het watertje. Hangen. Weer kon een snoek niet van de lepel afblijven. Na een mooie dril kon ook deze snoek geland worden.


Net als de vorige zat deze ook voor in de bek gehaakt en kon de haak met de hand gelost worden. En na een foto moment ging ook deze snoek terug het water in. En ik? Ik liep voldaan het laatste stukje naar huis. Een mooie afsluiting van het seizoen, twee snoeken en een goed werkende lepel.




donderdag 17 maart 2016

van alles een beetje



Het is al weer een tijd geleden dat ik mijn laatste wapenfeit had aan de waterkant. Mijn enkel is hiervan de oorzaak. Om een lang verhaal kort te houden word ik half april geopereerd en mag dan weer 8 weken het gips in en daarna een half jaar tot een jaar revalideren. Wat niet wil zeggen dat ik dan niet aan de waterkant zal komen nadat ik uit het gips kom. Van december tot eind januari toen ik ook in het gips zat heb ik zelfs nog een hoop leuke dingen kunnen maken.


Zo zat ik in navolg van de spinners die ik maakte met een spelt sluiting te lezen in het boek van Hans de Boer Snoek van groot tot klein te lezen hoe Hans en zijn vader Dirk de poask spinners maakte. Zo ook hoe de vader van Hans een soort beveiliging had verzonnen van plastic waar een kopje aan gesmolten moest worden voor op de sluiting waardoor deze word geborgd en nooit meer open kan schieten. Maar wel zo dat je door de borg omhoog te schuiven gewoon de haak kan wisselen.

Een kleine maar geniale vinding. Ik kwam hierdoor op het idee hier voor een klinknagel te gebruiken in plaats van een stukje plastic te smelten. Hierdoor draait het kogeltje en het blad van de spinner ook nog eens veel beter. Ik heb Hans de boer hier over gemaild en ik kreeg een hele leuke mail van hem terug. Heel enthousiast was hij dat nadat zoveel jaar nog iemand bezig was met de vinding van zijn vader Dirk. Ik vind ook dat de verbeterde sluiting dan ook zeker de Dirk de Boer sluiting moet heten naar zijn uitvinder.



De Dirk de Boer sluiting.

Ook maakte ik een totaal nieuw terrible blad met vier facetten in de lengte richting.


Een blad wat super draait en een hele mooie schittering afgeeft door deze vorm. Ik noem dit type blad de stealth. Ik kon de spinners pas eind januari testen omdat ik tot dan in het gips zat. Dit zijn echt top spinners.

De Stealth spinner voorzien van de Dirk de Boer sluiting.

Nu zitten we reeds al in maart en mogen we nog tot 1 april met kunstaas vissen.  De laatste dagen hoor ik steeds vaker dat de vangsten terug lopen en vis wel tegen het aas aan tikt maar niet door bijt. Ik wil het wel eens over een andere boeg gooien. Als ik om mij heen kijk zie ik veel vissers die met redelijk groot kunstaas vissen. Ik wil nu eens proberen hoe het is om in deze laatste periode eens te kijken hoe hele kleine spinnertjes het gaan doen. Voor deze gelegenheid maakte ik speciaal wat 20 mm stompe en 25 mm slanke terrible blaadjes van de week. Met deze blaadjes creĆ«erde ik weer mooie mini spinnertjes. Spinnertjes die zo uit een boek van Jan Schreiner zouden kunnen zijn gelopen.

 Het zelf gemaakte stompe terrible blad van 20 mm.
Ook in het boek van Jan Schreiner de kunst van het kunstaas vissen is een heel hoofdstuk gewijd aan het ultra lichte vissen met dit kleinood. Hij schrijft er over dat de winter zelfs de beste tijd is om er mee te vissen. Of er dan ook beter snoek mee gevangen gaat worden is iets waar ik met mijn spinnertjes het weekend mee aan de gang gaat. Ik kom hier zeker nog op terug. 

 Dit zijn ze geworden de 20 mm stompe en 25 mm slanke terrible spinnertjes.