vrijdag 6 december 2019

Het beste van Jan Schreiner en Ben Pont samen...

Het is twee weken geleden als ik een kleine tube fly terug vind tussen de andere veren. Ooit gemaakt door mij na het evenbeeld van de grote versie zoals Ben Pont ze maakte en waar ik onder andere ooit een artikel in het blad De Roofvis voor schreef. Het kleinere model was ooit bedoeld voor de ultra lichte hengels. Maar werd een vergeten project. Eerder de week ervoor had ik toevallig de boekjes van Kees Ketting gelezen. Daarin schreef deze ook vol lof over de tube fly van Ben Pont. Maar ook dat er vervolgens spinners kwamen met een tube fly. Deze spinners waren voorzien van een Indiana blad. Kees Ketting vond de spinners vele malen minder als de losse tube flies. Iets wat ik mij wel kon indenken een tubefly is namelijk heel traag te vissen. Een spinner met een indiana blad toch veel minder traag. Mijn gedachten dreven af wat naar wat voor blad dan beter zou zijn geweest. Lang hoefde ik niet na te denken. Niets is zo langzaam te vissen als een slanke terrible spinner. Jan Schreiner heeft er boeken vol over geschreven. Over het hoge toerental van dit type blad en hoe tergend langzaam ze te vissen waren. Zijn hele leven heeft hij met deze spinners door gevist en dat zeer zeker niet onverdienstelijk. En zo kwam het dat ik besloot een terrible tube spinner te gaan maken. Het beste van Jan en Ben in een spinner gegoten.

In de weken ervoor had ik met mijn vismaat en vriend Job zitten brainstormen hoe ik mijn spinner bladen nog beter zou kunnen krijgen. Vis technisch waren deze al zeker goed maar als het nog beter kan. Het zit in de aard van het beestje om steeds te zien of het nog beter zou kunnen en zo kwam het dat ik voor de terrible tube spinner een vernieuwd terrible blaadje maakte. En deze keer in de 55 mm uitvoering. Een blad dat nog sneller en dichter bij de as zou kunnen draaien. Deze blad maat, de 55 mm  is uitermate geschikt voor hengels met een vermogen van tussen de 12 en 24 grams spinhengels. Nadat het eerste blad gemaakt was maakte ik van het blad en de tube fly de tubespinner op de wijze zoals Ben Pont zijn tube flies maakte en Jan Schreiner zijn terrible spinners. 



Natuurlijk moest de spinner ook nog getest gaan worden. Aan het einde van de middag trok ik er even op uit om te kijken hoe de spinner het deed. Voor de gelegenheid had ik mijn 12 grams fairplay hengel mee genomen. Drie jaar geleden had ik deze nieuw laten maken bij Jan Bassez na aanleiding van een foto uit het Groot sportvissersboek van Jan Schreiner. Prachtig een witte hengel met een vuur rode taille. Door alles wat we hier hebben meegemaakt was deze hengel blijven staan. Nu was het eindelijk zijn beurt eens te zien of hij ingewijd kon worden. Nadat ik bij de waterkant aangekomen was hing ik de spinner aan het staaldraadje. Even een worpje voor de kant. Langzaam word de tube nat en kan ik indraaien. Whooo precies wat ik voor ogen had gehad, Een strak om de as draaiend blad op volle toeren. En de tubefly, het leek wel of het blad het verlengde van de tube was en zo in elkaar overliep. Het was een prachtig geheel wapperende veren achter grote terrible blad.  Het duurde ook niet lang voordat een kleine krokko zich vol op de terrible tube stortte. De enkele haak zat heerlijk voor in zijn bek en zonder moeite kon de krokko onthaakt worden. En ik stond te genieten. Missie geslaagd.


Nadat ik de kleine krokko had terug gezet viste ik verder. Niet veel later was het weer raak. Een krokko komt vol achter de spinner aan en klapte er vol bravoure boven op. Hangen..


Nadat ook deze rover was terug gezet liep ik verder. Wat was dit genieten. Rustig viste ik het water af. Daar ik al laat van huis weg was gegaan had ik niet veel vistijd  en besloot dat ik via een andere route vissend terug richting huis te gaan. Voor dat ik thuis aankwam ving ik in het laatste stukje water nog twee snoeken. Wat een heerlijk uurtje en wat een top spinner. Het enige wat ik vervelend vond was dat het staaldraadje regelmatig in de haak van de tube terecht kwam. Maar ook hiervoor had ik al de oplossing...
Die avond begon ik direct aan deze oplossing. Namelijk het maken van spinstangentjes en kinkvaantjes. Het kinkvaantje heb je daar natuurlijk niet voor nodig. Maar zo zou je nog trager kunnen vissen als dat nog zou kunnen. Nu de wateren allemaal geschoond zijn is er weer goed te vissen met kinkvaantjes zonder dat deze veel groen en ander vuil vangen. Als deze klaar zijn maak ik nog wat 55 mm slanke terrible blaadjes. 

De andere ochtend heb ik tijd om wat tubeflies te binden. Ik hou de maat van de tubes hetzelfde als de lengte van de eerste versie die het zo goed deed. En zo bouw ik er een aantal.
Zo had ik even een voorraad 55 mm terrible tube spinners voor mijzelf gemaakt. In de middag wilde ik even kijken of ze net zo draaiden als de eerste versie en zien of dat inderdaad een spinstang er voor zou zorgen dat alles minder in elkaar zou komen tijdens het werpen. 

Aan de waterkant gekomen blijkt al snel dat de spinstang nagenoeg het euvel verhelpt. Nadat ik alle spinners door het water gehaald heb blijken deze ook te draaien als de eerste versie van dit type spinner. Het is oostenwind voor de eerste dag. Nergens in het water is een teken van leven te bekennen. Oosten wind betekend meestal een vorst periode. Zeker vriend snoek zakt dan af en word passief. Na een dag of twee /drie oosten wind als deze blijf aanhouden begint hij weer wat actiever te worden. Zoals nu dan ook blijk dat ze op zo'n eerste dag inderdaad heel passief zijn. Ik eindig met de zwart paarse versie en loop vissend naar huis.

Ondanks het vooruitzicht niets te vangen is het voor mij al geslaagd. De spinstang zorgt ervoor dat het stress niveau laag blijf want het in elkaar gooien is hiermee verholpen. En ook het vaantje zorgt ervoor dat ik nu nog trager kan vissen. Ook het werpen met het kinkvaantje geeft geen problemen. Ik kan nog steeds de gewenste afstanden werpen. Dan is het vlak voor het einde toch raak. Toch nog een snoek die niet van de spinner af kon blijven. Ook deze vis zit mooi voorin gehaakt. Ik besluit hem dan ook in het water te onthaken. De enkele haak is er dan ook met een klein rukje direct uit. Een beetje verdwaasd bleef de snoek even liggen en zwom vervolgens weer weg ik het koude heldere water.

Netjes voorin gehaakt.

Het is maandag als ik met mijn oude glashengel er op uit kan. Onder de glashengel mijn oude crack met een 22/00 lijntje. De oude glas hengel is langer als de Fairplay hengel en heeft wel het zelfde vermogen maar is een totaal andere hengel. Minder snel als de nieuwe fairplay maar zeker geen slappe zwabber stok. Het is heel koud en eigenlijk al te laat om te gaan. Minder als een uur heb ik om te vissen en ik besluit het maar even dicht bij huis te houden. Wederom hang de zwart paarse versie aan de spinstang. Rustig vis ik het water uit. Ik zie geen enkel teken van leven. Maar ondanks dat voelt het heerlijk even in een andere wereld te zijn. Dan kom ik bij een bocht die uitloop in een kleine vijver. Tijdens het binnen draaien in de vijver is het of ik aangereden word door een vrachtwagen. Een enorme kolk,een kromme glas hengel en een gierende slip. Nadat de eerste run is opgevangen zie ik een schim. Een schim van een echte krokko. Een die voor goud gaat. Meerder malen gaat deze er vandoor en moet de slip er aan te pas komen. Na een mooie dril kan ik de krokko landen. Een mooie dikke dame van 87 centimeter blijkt het te zijn. Wat een prachtige krokko.




Nadat ik haar heb terug gezet is het tijd om naar huis te gaan. Ik geniet.

In de avond maak ik nog een tweetal 55 mm blaadjes en bind ik nog twee tubeflies in groen/geel. Nadat deze ineen gezet zijn is het tijd om even met de vrouw te gaan bankhangen voor de buis. De andere dag kan ik,  nadat ik in de middag de jongste naar school heb gebracht even vissen. Moeders de vrouw zou hem uit school halen als ze klaar was met werk dus zou ik een hele middag hebben. Ik besloot mijn splitcane eens in te zetten, die gene die Eric Terluin van Flevocane ooit voor mij heeft gemaakt nadat deze kapot bleek te zijn. Het verhaal staat verderop op nog wel op mijn blog. Onder deze oude pezon hang ik de crack die ik eerder deze week onder de glashengel had hangen. Zo ga ik vol goede moed naar de waterkant. Daar aangekomen duurt het werkelijk twee tellen of ik heb een krokko op de groen/gele 55mm terrible tube.


De krokko is zo gehaakt dat hem in het water kan onthaken wat ik dan ook doet.
Rustig vis ik verder. Ik ben nog geen 5 minuten verder als het weer raak is. Wat een heerlijk gevoel geeft dat op de hengel.


Ook deze vis is makkelijk te onthaken. En na een foto momentje mag hij ook weer snel terug het water in. Rustig vis ik verder. Dat de snoek los is blijk niet veel later als de spinner weer gegrepen word en ik wederom een snoek haakt.


Ook deze is makkelijk in het water te onthaken wat ik dan ook doe. Nadat ook deze vis is weg gezommen vis ik door. De snoek is echt los en wederom vang ik er een. Ik sta werkelijk te genieten.
Na te zijn onthaakt en terug gezet loop ik vissend verder. Ik ben dan inmiddels bij een brede kom aangekomen. Na een aantal worpen krijg ik in het midden van het water een flinke aanbeet. Ik zie een fors lijf wegdraaien en voel de splitcane krommen. Een bak schoot er door mijn hoofd. Helaas op dat moment schoot de splitcane weer recht. Gelost. K*t. Vol adrenaline maak ik nog een aantal worpen waarna mijn telefoon gaat. Het is mijn vrouw  ze staat in de file en haalt het niet de jongste op te halen. Met 10 minuten op de teller word  het operatie stofwolk richting de school. Als een volleerd marathon loper spoed ik mijn in mijn vis kloffie en kaplaarzen naar school. Het zweet gutst van mijn voorhoofd als ik daar aankom,pff op tijd. Raar aangekeken door de daar staande nagel vijlende maatjes 36 verlaat ik het schoolplein met de jongste. Heb je gerend? vraagt hij nog terwijl ik hem lachend aankijk. Is het te zien dan vraag ik hem? Nog wat gevangen pap? Onderweg vertel ik hem van mijn avontuur en hoe los vriend snoek was. Mijn middag was vis technisch om. Maar ondanks ik eerder stoppen moest zeer zeker geslaagd.

In de avond besluit ik een 45 mm versie te maken van de tube fly spinner. De andere dag beluit ik hem te testen op de 10 grams spinhengel. Het is nu niet zo als de dag ervoor. Integendeel zo los als ze eerder waren zo vast liggen ze nu. Mij maakt het niet veel uit. Want ook de 45 versie voldoet. Hij draait net als de 55 mm strak om de as en begint ook al te draaien zodra hij het water raakt. Vlak voor etenstijd is het dan toch raak en ook de 45 mm terrible tube spinner is ingewijd.


En zo is het al weer  tijd om naar huis te gaan. 

Het is dan donderdag als ik samen met Ton de polder in ga om te vissen. Het zou een taaie dag worden. Ik viste die dag met de 12 grams glashengel en de 55 mm terrible tube spinner in de geel/groene versie. De snoek was niet los en beet lafjes qua aanbeten. Ondanks dat ik mijn vismaat een zelfde spinner had gegeven lukte het hem niet een vis te vangen. Ondanks volgers en losschieters die we krijgen lukte het mij uiteindelijk toch om drie snoeken te landen. Samen met Ton had ik een geweldige dag in de polder



Als ik dan vrijdagochtend een beetje loop te kloten maak ik uit verveling een zwart rode versie in 45 mm uitvoering. 

In de middag besluit ik er even op uit te gaan met mijn splitcane uit de jaren 50. Deze hengel is gebouwd in Engeland.

Al snel blijkt dat deze kleur het uitstekend doet in het heldere water. Ik ben slechts even aan het vissen als de eerste vis zich meld.


Ondanks dat er op deze hengel heel weinig ogen zitten werpt en drilt hij perfect en is het een genot om er mee te vissen.


Ik geniet en had niet verwacht iets te vangen. Geen wind en een zonnetje niet echt in eerste aanleg ideaal visweer. Maar deze snoek bewijst dat ook ik er wel eens naast kan zitten. En zo volgen er nog een aantal snoeken die in de spinner in deze kleur stelling een smakelijk hap zien.





En zo beleef ik dan ook een heerlijk avontuur aan de waterkant en ga dan ook voldaan weer naar huis.

Het is dan donderdag 5 december. Als ik in de middag thuis kom blijkt dat Job hier in mijn buurt aan het vissen is. Ik besluit nog een uurtje met hem mee te gaan vissen.  En snel zoek ik mijn spullen op. De 12 grams glashengel en de oude luxor molen met 22/00 nylon gaan mee. Even als de zwart rode 45 mm terrible tube spinner. Het meeste water hier in de buurt is zelfs in de middag nog voorzien van een dun laagje ijs. Echt hebbelijk is het dan ook niet aan de waterkant. Langs de vaart tref ik Job. Hij had in de haven een misser gehad maar verder ook niets meer gezien. Rustig vissen we diverse plekken af zonder resultaat. Beide hebben we het idee niets meer te zullen vangen. Maar ook gezelligheid kent geen tijd en al kletsend over onze mooie hobby vissen we verder. Door de mist en de bewolking word het in de namiddag snel kouder en donker. Dan word ik vanuit het niets verrast door een flinke aanbeet vanuit de midden van de vaart waar wij dan staan te vissen. Na een heerlijke dril schept Job de krokko. Een dikke 80 er.

Nadat de vis is terug gezet vissen we samen genietend nog even verder. Echter geen vis gaf meer thuis en rond vier uur besluiten we samen de handdoek in de ring te gooien. En keren we huiswaarts. En ik? Ik kan na twee weken vissen/testen zeggen dat het beste van jan Schreiner en Ben Pont samen heeft geresulteerd in een top spinner...












































2 opmerkingen:

  1. Heel mooi Verslag John! Ode aan John Schreiner en Ben Pont. Geweldige spinners en jij weet er zeer goed mee om te gaan en te vangen!
    Groet van Ton.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha John! Dank voor de leuke visdagen. Ik heb je een aantal foto’s van je laatste vangst gestuurd. Hg, Job

    BeantwoordenVerwijderen