Vlokvissen

Het is in de loop van de week dat ik Raymond ap om te vragen hoe hij over een uurtje vissen denk een zondag. De vooruitzichten zijn niet de beste. Er word wind en regen voorspeld. En dan is het zondag en we besluiten de knoop door te hakken. We spreken af om in de middag te gaan vissen. Lekker ontspannen in onze achtertuin. Veel vis is er de afgelopen weken hier niet gespot. Veel water is ook troebel en doet dood aan. Met de wetenschap dat dit de komende weken snel zal veranderen,en dan zullen deze watertjes ook weer vol vis zwemmen. 

Samen hebben we besloten te kijken of we voorns kunnen vangen. Ons materiaal stemmen we dan ook hier op af. Raymond met zijn zijn Fairplay vlokhengel en ik met een oude splitcane met daaronder een Mitchell Benjamin vol gespoeld met verse nylon. Mijn splitcane hengeltje is er een van Nederlandse makelij namelijk van de firma Robusta welke vroeger in Drie Bergen gevestigd was. Mijn hengeltje  werd gebouwd in 1957 en werd in 2011 door Eric Terluin van Flevocane vakkundig gereviseerd. Al met al weer een prachtige hengel waar nog vele jaren mee gevist kan worden en waar ik in het verleden al veel vis plezier mee heb gehad.

Raymond woont nog geen 5 minuten van mijn huis af en vanaf zijn huis is het nog net zoveel minuten lopen tot aan de polder. Letterlijk onze achtertuin. Onze achtertuin begint weer tot leven te komen. Na een lange tijd er leeg en verlaten te hebben uitgezien begint de polder weer te leven. Nieuw riet en andere planten groeien als kool op uit het kale niets. Ook de dieren lijken te ontwaken. Heerlijk om zo lekker de polder te betreden. Een deken van rust valt over ons heen. Het is opvallend rustig in de polder. Heerlijk de lucht van vrijheid en avontuur opsnuiven.

Al snel komen we bij de slootjes welke ik wilde aandoen. Glad geen kabbel op het water. Hier en daar wat groen. Maar geen vis te bekennen. Samen met Raymond tuur ik het slootje af. Hmmm toch maar proberen. En samen doen we aas aan onze haken in dit geval een trosje made. Mijn eerste worp tussen twee plukjes groen...als een race wagen schiet het vlokdobbertje weg. Verbaasd maar toch nog bij geest om aan te slaan. Het splitcane hengeltje  kromt. Een Ruizertje. Dus toch. Gaaf het eerste visje uit deze mooie polder is weer een feit.

Het water waar we in vissen is zeer ondiep hoog uit 30 centimeter en kraakhelder. De voorn is hier heel erg op zijn hoede. Overal loert er gevaar voor deze mooie vissen. Reigers en zelfs een kudde ooievaars bevolken deze polder. Om van aalscholvers maar te zwijgen. Hier vissen op voorn betekend sluipen en stil zijn en zoeken.

Nadat ook Raymond zijn eerste voorn haakte moeten we verder. 

De vis heeft ons door en is verdwenen naar een ander gedeelte.  Voorzichtig kammen we de slootjes en zijtakken uit en niet zonder resultaat. Veel mooie visjes worden door ons gevangen. Allebei genieten we enorm van zowel de vis als de omgeving. Een omgeving zoals Jan Schreiner zo mooi kon beschrijven. Deze polder kan zo uit een van zijn boeken gesprongen zijn. Net een schilderij. Een schilderij waar wij vandaag deel van uit mogen maken.

Dan besluiten we een stuk verderop even te kijken. Het water hier is breder en in de zomermaanden vol vis. inmiddels steekt er een windje op en begint het te miezeren. Als we bij de sloot aankomen zien we iets wat we zeker niet haden verwacht. Een kolkende massa. De karper die hier zeker ook woont is aan de paai begonnen. De bruiloft word innig geviert en de hele sloot staat op zijn kop. Samen kijken we naar dit mooie schouwspel. De tientallen karpers gaan onvermoeid door en hebben geen oog voor ons. Tot voor onze voeten zwemmen deze prachtige vissen. Wat ontzettend mooi om te zien.

Ondertussen is het gestopt met zachtjes regenen en het sijpelt nu aardig door. Dan besluiten we terug te lopen naar onze eerdere stek. Hier is net wat meer luwte. Gelukkig als we daar aankomen stop het met regen en trekt de hemel weer open en komt de zon weer te voorschijn. Langzaam drogen onze kleren in dit heerlijke zonnetje.

Met regelmaat meld vriend voorn zich. Allebei genieten we zichtbaar van deze heerlijke middag.

 Dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. Samen lopen we naar het huis van Raymond. Onderweg word ik al gebeld . Hoe laat ik thuis ben. We hebben vanavond een gast. Onze dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje en ze  hadden samen besloten aan te schuiven. Napratend  over de mooie middag belanden we bij Raymond thuis aan. Hier tuigen we de hengels af en bergen de spulletjes op. En dan is het echt tijd snel naar huis nog nagenietend van een heerlijke middag. Raymond bedankt.