De nieuwe slanke 30 mm terrible.

Het is zondag morgen 15 oktober als ik al heel vroeg in de morgen wakker word. Het is weekend en ik ben vrij. En ik had mezelf beloofd vandaag te gaan vissen. De weergoden hadden een hele zonnige dag voorspeld een dag waar ik dus even niet op zat te wachten. Ik ben meer van een wolkje en een kabeltje als het om vissen gaat. Ik had het idee gevat vroeg op pad te gaan vandaag. Maar dat liep even helemaal anders. Vroeg in de ochtend app ik Raymond of hij vandaag kan vissen. Al snel krijg ik een antwoord. Raymond kan vanaf 1 uur vissen tot 3 uur in de middag. Ik besluit ook geen hele dag te gaan en doe in huis nog het een en ander. Als ik klaar ben is het al slechts negen uur. Ik zit aan tafel achter een bakkie zwarte koffie en zit weg te dromen. Dan herinner ik mij twee oude terrible spinners welke ooit in mijn vitrine kast hadden gelegen. Ik besluit ze op te zoeken en na niet al te lang vind ik ze. Een koperen en een zilveren 35 mm slanke terrible.

De oude spinners

Deze spinners zijn totaal anders dan dat ik normaal gewend ben. Deze zijn voorzien van een ruiter en hebben net als de Ben pont spinners een haak welke direct vast zit op de as. De haak is voorzien van twee witte veren. Langzaam bekijk ik de spinners en zie hoe ze gemaakt zijn. Ik heb de spinners al zo een 15 a 20 jaar in mijn bezit en ik weet niet eens meer hoe ik er aan gekomen ben. Laat staan dat ik weet wie ze gemaakt heeft.Als iemand enig idee heeft hoor ik dat graag. Ik krijg het idee om soort gelijke spinners te maken voor mijn vijf grammer. Maar dan niet in de 35 mm uitvoering maar in 30 mm versie. De 30 mm versie van de slanke terrible moet ook heel goed te vissen zijn op een vijf grams spinhengel volgens de oude boekjes van Jan Schreiner. Ik zoek wat haken op en pak een stuk verenstaal. In tegenstelling tot RVS is verenstaal harder enkel als je het nat op berg krijg je oxidatie wat je er overigens zo af veegt. Dit is hetzelfde spul wat Jan Schreiner vroeger gebruikte om spinners te maken. Te vaak heb ik mijn spinners gemaakt op RVS na een aanbeet van een snoek als een golf uitvoering terug gekregen. Wat vaak het einde van de spinner betekend. Met verenstaal is dit vele malen minder dus neem ik wat oxidatie op de as voor lief. Oxidatie die overigens totaal geen kwaad kan en wat je er zo van af veegt.

Ik begin met de haken op een as vast te maken.

Dan bind ik de veren in en dan volgt de tube over de steel van de haak. Vier stuks maak ik er. 

Dan teken ik ook vier stuks 30 mm slanke terrible bladen op een stukje messing af. Rustig begin ik de bladen uit het metaal te halen waarna ik de ruwe vorm in een gladde vorm vijlt.

30 mm afgetekend

Dan boor ik de gaatjes en klop de bladen op mijn manier in vorm. Niet met twee facetten en een cup aan de onderzijde maar een blad met drie facetten.  Ik heb het idee dat deze bladvorm nog meer trilling en licht effecten af geeft in het water. Het is wel iets arbeids intensiever maar ik heb even de tijd. 

De vier 30 mm bladen in vorm

Nadat de bladen geklopt zijn zet ik de spinners in elkaar. En ik ben eigenlijk heel tevreden met het resultaat.

De spinners gereed

 Het is rond half een als ik mijn  shake onder de oude vijf grammer hang. Nadat ik een staaldraadje heb bevestigd hang ik een van de nieuwe spinnertjes in de spelt. Rustig neem ik thuis afscheid en bestijg mijn Harley Trapson. Rustig fiets ik dan richting Raymond. Ik zie dat ik wel enigszins vroeg ben en besluit in een slootje bij Raymond om de hoek eens te zien hoe de spinner het doet. Ik ben verbaasd. Ik had hiervoor nog nooit met een terrible spinner welke aan een ruiter bevestigd was gevist. Maar ook deze versie begint te draaien zodra hij het water raakt. Sterker nog ik heb het idee dat deze zelfs nog beter draaien. Na de tweede worp is het raak. Een leuke snoek heeft de spinner gepakt nadat deze enkele slagen naar beneden gedraaid had nadat hij het water aan de overzijde van het watertje had geraakt. Ze doen het dus en ik staat te genieten. Niet veel later kan ik een leuke snoek scheppen. Dat geeft een mens vertrouwen.

De eerste snoek op de nieuwe spinner

Niet veel later duikt er weer een snoek naar het spinnertje. Maar wel een die net iets groter is als het spinnertje. Hij mist en houd het hierna toch voor gezien deze kleine waterwolf. Dan is het een uur tijd om Raymond op te pikken. Raymond staat al klaar. En na elkaar te hebben begroet en ik hem ook twee van de nieuwe spinnertjes te hebben gegeven springen we op de fiets richting de polder. Met als doel wat baarzen te gaan vangen. Onderweg vertel ik hem hoe goed de nieuwe spinnertjes het doen. Kort hierna komen we op een mooie stek. Hier heb ik al vaker vele mooie baarzen gevangen. Raymond moet zijn hengel nog optuigen. De hengel die hij heeft meegenomen is een splitcane BB2 gemaakt door Eric Terluin. Ik werp ondertussen mijn oude 5 grammer uit en direct is het raak op de spinner. Een baars kon ook niet afblijven van de nieuwe 30 mm slanke terrible spinner. En zo vang ik de ene baars na de andere.

Raymond die dan is opgetuigd vang ook regelmatig baars.

Ook Raymond vangt regelmatig baars.

 Dit is vet genieten. Dit had ik ook niet verwacht met dit weer. Al een snoek en nu aan de lopende band baars.

Na verloop van tijd houden de baarzen het voor gezien en wij besluiten verder te fietsen. Zo nu en dan stoppen we om even te vissen en vangen we nog een baars. 

 Dan is het tijd voor Raymond om naar huis te gaan. Ik fiets mee tot aan zijn huis. Het is rond half vier als we daar aankomen. Ik besluit nog een half uurtje op een andere stek in de buurt te vissen. 

Nadat ik daar ben aangekomen duurt het niet lang voor ik weer een aanbeet krijg. Geen baars deze keer. De oude vijf grammer word in een mooie bocht getrokken. Een dikke snoek heeft zich meester gemaakt van het kleine spinnertje en vecht nu tegen de hengel. Een gevecht dat de hengel wint en ik kan uiteindelijk een mooie snoek landen. 

Rustig vis ik verder. Nog twee maal krijg ik nog beet. Geen baars maar twee kleine snoekjes kunnen ook niet van de spinner af blijven.

 

En dan is het voor mij ook tijd om naar huis te gaan. Wat een heerlijke middag. Een heerlijke spinner erbij die ontzettend goed draait en zeer beslist ook goed vangt. Ruiken is hangen door deze constructie.Maar niet alleen dat. Door de constructie is het ook nog eens heel gemakkelijk te onthaken. De as van de spinner werkt als een soort hefboom waardoor je de spinner heel makkelijk uit de bek van een vis haalt. Een zeer prettige eigenschap kan ik je wel zeggen. Het maakt het onthaken een heel stuk makkelijker.Vanmiddag mocht ik vele baarzen en vier snoeken vangen op het nieuwe spinnertje. Ik loop nu al met het idee deze uitvoering ook te gaan maken in de 35 en 45 mm uitvoering. Maar voordat ik dat gaat doen zit ik voorlopig na te genieten van een heerlijke middag in de polder. Raymond bedankt voor de gezellige middag.

Mijn nieuwe oude 5 grammer.

Het is al weer  zo een anderhalve week geleden  dat ik s’ochtends  om vijf uur achter een bak dampende koffie zat , en uit verveling wat advertenties op marktplaats bekeek voor dat ik naar mijn werk moest. Plots viel  mijn oog op een fairplay 5 grams spinhengeltje uit eind jaren 60. Tenminste zo stond dat in de omschrijving die erbij vermeld stond vermeld. Nu zit ik niet zonder 5 grams spinhengeltjes maar iets viel mij op aan het hengeltje. Het hengeltje leek als twee druppels water op mijn oude 12 grammer uit die periode. 

Mijn oude 12 grammer

En deze was in dezelfde uitvoering als de oude 15 grammer van de meester zelf die ik eens in de oude winkel aan de Roelof Hartmanstraat  mocht vasthouden toen ik mijn 12 grammer had meegenomen. Ik wist toen niet precies of mijn hengel een 12 of een 15 grammer was. De oude hengel van Jan Schreiner en de kennis van natuurlijk John Schreiner brachten toen de uitkomst. Het was een onvervalste 12 grammer uit eind jaren 60 begin jaren 70. Ik besloot de verkoper eens te mailen of hij dit hengeltje nog in zijn bezit had. Na deze actie was het tijd om met de fiets richting het werk te gaan. Toen ik na een dag arbeid thuis kwam zag ik dat de verkoper mij had gemaild. Hij had de hengel nog. De hengel zou al drie keer eerder opgehaald worden door mensen die interesse hadden. En al drie keer was er niemand komen opdagen en was de hengel er nog al dus de verkoper. Voorzichtig mailde ik terug wat hij voor de hengel wilde hebben. Niet veel later kreeg ik een mail terug met een heel schappelijk voorstel. Voorzichtig aan vrouw lief de advertentie laten zien en daarna de mail van de verkoper. En met een blik in mijn ogen van die heb ik altijd al willen hebben kreeg ik groen licht en mocht de hengel kopen. Een aantal dagen later stond de postbode voor mijn deur met het verwachte pakketje. Een prachtige in goede staat verkerend 5 grammertje kwam uit de koker. Ik kon het ondanks dat niet laten en nam het hengeltje direct nog eventjes onder handen. Het kurk kreeg een schoonmaakbeurt ,de blank,ogen en de reel ringen. Nadat ik hiermee klaar was zag het hengeltje er nog veel beter uit.

Mijn nieuwe 5 grammer

De rest van de avond heb ik voor de buis gezeten lekker zwiepend met mijn nieuwe aanwinst. Een tik waarvan ik weleens hoor dat ik die niet als enige heb. Het hengeltje lag heerlijk in de hand. Wat mij direct al opviel was dat het kurkenhandvat een stuk dunner was als van de huidige hengels. Ook de oude blank was niet te vergelijken met de huidige hengels. Het hengeltje zou na de huidige maatstaven  eerder voelen als een drie grammertje dan als een vijf grammer. Nee, ik was echt blij met de hengel. Een hengeltje dat precies zo voelde zoals Jan Schreiner dat zo mooi in zijn boeken beschreef. Boeken uit eind jaren 60 en uit dezelfde periode als de hengel.

Rooster technisch kwam er verder niets van vissen. Toen ik eindelijk vrijdag vrij was en in de ochtend de voedsel voorraad in huize van Gameren weer had aangevuld bleef er een vrije middag over. Erg aanlokkelijk om te gaan vissen was het niet. Het hemelwater kwam met bakken uit de lucht. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, de drang om te gaan vissen was te groot. Eerder in de week had ik mijn oude shakespeare 2200 molen een beurt gegeven. Het oude molentje paste ongeveer in de periode waarin de hengel moest zijn gemaakt. Dit model shakespeare molen is gemaakt in de periode van 1971-1974. Ik had verder de molen voorzien van een vers gevulde spoel met 16/00 nylon en hiermee was de oude shake klaar voor de strijd. Rustig zocht ik wat spinnertjes en lepeltjes bij elkaar. Bij het zoeken naar spinnertjes zag ik ze liggen, spinners die ik eerder al had gemaakt. Een tijdje geleden had ik een drietal 20 mm stompe terrible spinnertje gemaakt. Ik had deze voorzien van een door mij ooit verzonnen en geknoopte beatle bug om deze eens  te testen op dit model spinner. De beatle bug is al sinds jaar en dag een van mijn favoriete spinners als het gaat om baars vangen. Veelal viste ik met de 18 mm uitvoering op mijn twee grams spinhengeltje. Dit spinnertje heeft in de loop de jaren al vele soorten vis aan de kant gebracht. Ik besloot om juist met dit type spinner te gaan vissen maar nu in de stompe terrible 20 mm uitvoering.

Om niet helemaal doorweekt te worden trok ik mijn lieslaarzen aan en een regenjas die net over de laarzen uit komt.

In de stromende regen verlaat ik dan het huis en loop ik naar een watertje in de buurt. Daar aangekomen hang ik het 20 mm spinnertje in de spelt en begin te vissen. Het kleine blad snort op de top van het oude hengeltje. Ondanks de regen sta ik hiervan te genieten. Vlak voor de kant wordt de 20 mm spinner gegrepen door een snoek die er direct vandoor gaat. Een mooie bocht in de 5 grammer vertelt mij dat dit een mooie snoek is. Na een leuke dril kan ik hem scheppen. Een mooie snoek van tegen de 60 centimeter heeft het af moeten leggen tegen het oude hengeltje en molentje. Nadat ik hem heb onthaakt zet ik hem weer netjes terug in zijn element. Wat is dit kicken zeg. Een foto kan ik niet maken daar regent het te hard voor. Ik heb slechte ervaringen met telefoons en regen. Rustig vis ik verder en niet veel later is het weer een snoek die zich meld. Nu en stuk kleiner maar de pret is er niet minder om. Dit herhaalt zich nog twee keer en de teller staat dan al weer op vier snoeken. Baars heb ik dan nog niet gezien. Ik weet in ieder geval nu al dat het spinnertje het enorm goed doet. Dan kom ik aan het einde van het watertje en ik besluit naar een wat verder gelegen groter water te lopen. Inmiddels begint het minder hard te regenen. En als ik bij het andere water kom is het bijna droog. Rustig vis ik het water af met het kleine spinnertje. Het eerste gedeelte is niets. Dan zo een beetje halverwege het water krijg ik een vinnige tik op de top van de oude hengel. Baars weet ik direct. Wat drilt dat lekker zeg. En dat ik nu op een hotspot staat blijk wel als ik nu de ene baars na de andere baars vang.

De eerste op de 20 mm stompe terrible met beatle bug

Ik staat te genieten. Dan komt ook nog eens een waterig zonnetje door en ik droog langzaam op. 

Dat er in dit water ook snoek zit blijk na een tijdje als ik een streep van rechts richting het spinnertje zie gaan. Kort hierna buigt de hengel in een stuk door en moet de oude shake even de slip in werking zetten. Iets waar de Shakespeare molens om bekend stonden en wat ook bij deze oude molen gewoon goed werkt. Na een mooie dril weet ik een mooie vis te landen. Het is wel grappig om te zien hoe het kleine haakje vast zit in zo een grote bek. Nu het droog is kan ik wel foto’s nemen en dat doe ik dan ook. 

op de stompe 20 mm terrible beatle bug spinner

 

Klein aas vangt ook ;-)

Ik staat te genieten. Heerlijk om zo het hengeltje in te kunnen wijden. Dan is het al weer tijd om richting huis te lopen. Zo nu en dan werp ik nog uit en vang nog wat baarzen. Ook een kleine waterwolf vergrijp zich op het laatste moment nog aan de 20 mm stompe terrible beatle bug. 

wie het kleine niet eert

Wat een heerlijke middag  zes snoeken en heel veel baars en een heerlijk goed werkend spinnertje erbij dat zowel al snoek als baars heeft gevangen. Ik ben blij dat ik vanmiddag de stomende regen heb getrotseerd het was het dubbel en dwars waard.

Dan volgt er een werk weekend en als ik zondag middag word afgelost om twee uur neem ik de resterende uurtjes op. Ik heb zin om te vissen. Voor ik ga vissen ap ik Raymond. Raymond zit al weer een tijdje thuis met een blessure aan zijn knie. Ik krijg een berichtje terug van hem. Hij heeft al die tijd binnen gezeten en kan nu langzaam weer een beetje lopen en wil kijken of het gaat. Langer als een uur lopen kan hij zeker nog niet. Het zal echt maar eventjes zijn dat we samen kunnen vissen. Maar na een drukke dienst, ook al was hij twee uurtjes korter, maakt mij dat zeker niets uit en ben ik al lang blij dat ik even kan vissen met Raymond. Daarom besluiten we bij ons om de hoek een hengeltje uit te werpen. Het is heerlijk weer geworden met daarbij een zonnetje en een vleugje wind. Als we bij het poldertje zijn aangekomen beginnen we meteen te vissen. Beide hebben we gekozen voor een vijf grams hengeltje. Ik heb net als vrijdag de oude fairplay meegenomen.

 

Raymond in de mooie polder

We hebben al snel door dat de baars niet echt los is. Je voelt ze plukken aan het spinnertje maar vangen doen we ze niet. Tenminste ik niet. Het is Raymond die uiteindelijk wel een baarsje weet te verleiden. 

We besluiten de weg over te steken naar de andere kant van de polder. Hier loop het slootje waar ik met de kleine man recent heb gevist. Hier zitten altijd buiten veel baarzen en voorns en ook snoeken. Snoek van groot tot klein. Ik besluit met mijn 25 mm stompe terrible met de red head bunny streamer er achter te gaan vissen. Hetzelfde spinnertje waar ik onlangs een mooie snoek mee ving.

25 mm stompe terrible oud model zelfgemaakt blad met bunny bug streamer.

En dat het spinnertje vangkracht bezit bleek ook vanmiddag maar weer. Ik ving in  korte tijd vier snoekjes op het spinnertje. 

 

De baars deed het vandaag echt niet en het bleef bij de ene baars voor Raymond. Maar vier snoekjes en een baars in iets meer als een uurtje en in goed gezelschap maakte het een heerlijk uurtje waar we beide enorm van hebben genoten. Raymond bedankt hopelijk kunnen we snel weer.

Hierna moet ik de nachtdienst in en het is al woensdag middag als ik weer een beetje fit ben. Met opruimen van mijn kast had ik afgelopen week een oud lepeltje terug gevonden. Het is een Rudi Pontaine lepeltje uit Frankrijk. Hoe oud hij is weet ik echt niet. Maar ik denk zelf zo een 30 a 40 jaar oud. 

Het rudi pontaine lepeltje

Het lepeltje heeft de vorm van een Heinz lepeltje. Het lepeltje dat ik bezit heeft geen bevestiging gaten voor splitringen. Of het een misslag is geweest of dat ze vroeger zo verkocht werden durf ik echt niet te zeggen. Nu was ik tussen alle buien  toch al druk  bezig met lepeltjes te maken zoals ik ze recent had gemaakt en getest en om even tussendoor iets anders te maken besloot ik de Rudi pontaine na te maken. Nadat ik een model had gemaakt klopte ik deze in het model zoals als de Rudy Pontaine had.

 

Ik was zelf best tevreden over het resultaat. Nadat ik klaar was had ik nog even tijd om ze te testen. Woensdags moet het hele peloton naar zwemles, een hele manoeuvre elke week weer met de kleine mannen. Maar ik heb het er graag voor over. Ik vind het belangrijk dat ze goed kunnen zwemmen. Dus er restte mij een klein anderhalf uur om ze door het water te halen. Dat moest voldoende zijn dacht ik nog want als het niet zouden doen zou ik binnen tien minuutjes weer thuis zijn. 

Voor de gelegenheid pakte ik net als eerder deze week de oude vijf grammer. Ik besloot omwille van de tijd naar een slootje te lopen op vijf minuten afstand van mijn huis. Daar aangekomen alles opgetuigd en het lepeltje in de spelt gehangen. De eerste ter water lating van het lepeltje deed ik vlak langs het kantje om goed te kunnen zien wat het lepeltje voor actie zou hebben. Het lepeltje had een totaal andere actie als de krokkodil en stickling lepeltjes. Maar wel een die er vangerig uit zag. Een schommelde actie en bij het laten zakken van de top een zwemmend dwarrelende actie achteruit. Voor mij was het een eeuwigheid geleden dat ik viste met de oude Heinz lepeltjes van Albatros. In mijn beleving leek de actie op deze lepeltjes van weleer. Het duurde ook niet lang voor ik een harde tik kreeg op het lepeltje. Door mijn polaroid bril zag ik een snoekje van zo een 30 cm snel weg zwemmen. Rustig viste ik verder en nog tweemaal zag ik een klein snoekje een poging wagen het lepeltje te pakken. Dat gaf mij in ieder geval het gevoel dat de lepels goed waren. Vlak voor het eind van de sloot kreeg ik een vinnige tik. Een baars die niet van het lepeltje af kon blijven meld zich.

En dan gaat het los. De ene na de andere baars vang ik. De weerhaakjes van de dregjes had ik gelukkig plat geknepen. Baars op het lepeltje had ik niet verwacht ondanks het een klein lepeltje is. 

Maar de baarzen zijn helemaal gek op het lepeltje.

En dat er op dit stukje niet alleen baars licht blijkt als niet veel later zich wederom een snoekje meld. Deze blijft wel hangen.

Nadat ik deze heb onthaakt is het tijd om naar huis te gaan voor de zwemles. Te klagen over vis in een paar uurtjes verdeeld over een week heb ik zeer zeker niet. En wat was het  genieten deze week met de oude fairplay 5 grammer met het shakespeare 2200 molentje. Maar zeker ook met het nieuwe lepeltje en de 20 mm stompe terrible met beatle bug,allemaal weer hele goede kunstaasjes. Dat belooft nog wat.