Uit de losse pols

Het is al weer een tijd geleden dat ik geblogd heb. Voor het laatst net voor de gesloten tijd. Ik kan inmiddels weer alles. Zo ook werken waar nog altijd veel tijd in gaat zitten. Maar ook thuis. Bijna twee jaar niet uit de voeten kunnen is niet niets. En er zijn een hoop klusjes blijven liggen die er nu bij komen. Gelukkig heb ik deze periode bladen leren maken maar ook lepels. Ik heb ze voor mijzelf naar een hoger niveau getild dan voor die tijd. Heerlijk om alle soorten terrible blaadjes en lepeltjes te kunnen maken. De laatste maanden heb ik heel veel blaadjes gemaakt om spinners van te maken voor Daan. Ik ben nu tussen de buien druk bezig met binden om er straks mooie spinners van te kunnen maken. En zo nu en dan schiet er iets door mijn hoofd wat ik moet maken. Zo heb ik tussen de buien door veel nieuws gemaakt wat komend seizoen het water nog gaat zien en waar jullie nog van gaan horen en uiteraard lezen.

Augustus is het al weer, wat gaat de tijd eigenlijk ontzettend hard. Augustus een maand waarin er niet al te veel te beleven valt in de polder en de meeste cultuur wateren. Alles is momenteel aardig dicht gegroeid waardoor vissen vrijwel onmogelijk geworden is. Veelal moet je nu uitwijken naar groter water om de rovers achter de vodden aan te zitten. Maar ook word er in deze periode veel op andere vis soorten gevist, denk maar aan bijvoorbeeld vlok vissen of het vissen met de pen op karper.

Het is vrijdag ochtend 4 augustus als ik mij samen met mijn gezin in een supermarkt loopt. Mijn eerste vakantie dag. De kleine mannen die niet uit de schappen lekkers kunnen blijven, en dan de paden. Vol met kwekkende dames die dan ook nog eens uitgebreid de weg versperren voor mannen met haast die snel boodschappen willen doen. Normaliter zou ik nu een lichte vorm van allergie krijgen. Maar deze ochtend niet. Ik heb vrij en zeker geen haast. Langzaam varen mijn gedachten naar het vissen. En om nog specifieker te zijn het ultra lichte vissen. Hoe ik er op kom weet ik niet. Maar ik zit te denken aan lepels voor de 2 en drie grams spinhengel. Hoeveel zijn er niet die goed te vissen zijn en dan nog een goede actie hebben. De meeste die ik ken zijn van een bestaand spinnerblad gemaakt waar een gaatje bij gemaakt word. Maar echte lepels voor deze hengels, nee.  In mijn hoofd groeit het idee om zelf een lepel te maken. Een van het model krokodil zoals de Noorse Delfin lepels. Lepels die ik al eerder maakte en zeer succes vol waren. Maar deze moesten dan wel echt klein gaan worden. Langzaam groeit het idee tot een heus lepeltje tot dat ik met mijn gezin aan de kassa staat en moet afrekenen en inpakken en ik weer tot de waan van de dag geroepen word. Thuis gekomen is het alle boodschappen uitpakken en een boterham eten. Na het eten willen de mannen spelletjes doen met de computer en mijn vrouw heeft een afspraak. Ik zit dus binnen deze middag. Ik besluit mijn idee van de ochtend eens vorm te gaan geven. Op een stukje messing schets ik met stift de vorm van een platte krokodil lepel zoals ik die al zo vaak had uitgetekend. Maar nu vele malen kleiner. 

Voorzichtig haal ik de vorm uit het stukje metaal en vijl hem in de vorm zoals ik hem voor ogen heb. Zo dit platte stukje word mijn malletje voor alle volgende stukjes metaal waarvan ik het lepeltje van gaat maken.

Vier stukjes metaal maak ik in vorm zoals het malletje is.

Dan boor ik er gaatjes in en begin het eerste platte stukje voorzichtig met mijn hamertje te kloppen. Ik klop rustig door tot dat het stukje metaal de vorm heeft van een halve olienoot. Dan maak ik de kenmerkende S vorm in het geheel en zo word het eerste mini krokodil lepeltje geboren.

Kort hierna volgen de andere drie en ik ben best tevreden over het resultaat. Alle vier de mini lepeltjes voorzie ik dan van een stukje folie. Twee zilver en twee rood. Het maakt het geheel af.

Dan zoeken naar haken. Ik wil op deze ultra lichte lepeltje beslist een enkele haak hebben. Een haak met een juiste bocht vind ik als snel. Maar nu nog splitringetjes. Twee vind ik er. En deze doe ik aan de lepels met de rode folie. Enkele haken en splitringen gaan vaak niet samen. Meestal zijn de oogjes van de haken te klein en kan de haak niet goed bewegen. Ik besluit het met de andere twee lepeltjes anders te doen. Van 0.5 mm rvs draad buig ik twee kleine achtjes. Het ene oogje bevestig ik aan het lepeltje en de andere aan het haakje. Het is even tobben maar uiteindelijk lukt het mij om de haken aan de lepel te krijgen. De haak staat nu ietsje verder van de lepel af als de haken van de andere twee lepeltjes welke in een splitringetje hangen. Het verschil is dan weer dat de haken in het achtje goed vrij kunnen bewegen en de haken in de splitringen min of meer wrikken.

Wat beter zou zijn moest in de praktijk gaan blijken, als de lepels het sowieso zouden doen. Inmiddels is het alweer het einde van de middag en moeders de vrouw komt ook al weer tuis. Tijd om wat aan het eten te gaan doen. Na het eten branden de vier lepeltjes bijna op tafel. 

Ik hou het niet meer en tuig mijn rapier op. Ik besluit in alle wijsheid wel een spinstangetje voor het lepeltje te hangen. Het watertje waar ik eventjes wil gaan testen zitten ook snoeken en je weet maar nooit. 

Aangekomen bij het watertje hang ik het rode lepeltje in de spelt. Ik werp het lepeltje weg en deze scheert over het water. Ik verbaas mij er over hoe ver ik het lepeltje kan wegzetten. Maar ja de 10/00 nylon op mijn twee grammer is natuurlijk ragfijn en dat scheelt enorm. Dan begin ik te vissen. Ik kan wel juichen. Het kleine lepeltje zwemt zoals de grote krokodil lepels het ook doen gewoon prachtig. Snel wissel ik alle lepels en haal deze door het water. Alle vier hebben ze dezelfde prachtige actie.

Vis zie ik nog niet in het heldere begroeide water. Ik vis inmiddels al weer met het rode lepeltje als ik van uit het niets een vinnige tik op de top van mijn Rapier krijg. Een baars heeft het lepeltje te pakken. De eerste vis op het ultra lichte lepeltje is een feit. 

Het is bikkelen vanavond. Er is verder werkelijk geen leven te zien in het water. Wel krijg ik nog een paar lauwe aanbeten die niet worden gehaakt. Ik vermoed dat dit door de haak en splitring komt. De haak loopt niet mooi achter het kleine lepeltje. Ik wissel dan ook voor de zilveren versie. Mooi is het om te zien hoe de haak mooi de lepel volgt zonder in een rare bocht vast te komen te zitten. Het is echt niet veel vanavond en ik loop rustig richting huis in de wetenschap dat de lepeltjes het in ieder geval prachtig doen. Dan vlak bij huis krijg ik nog een flinke tik op de top en haak nog een vis op het zilveren lepeltje. Een baars denk ik dan nog. Mijn verbazing is dan ook groot als het een ruisvoorn blijkt te zijn. 

Wat is dit enorm kicken. Baars en een ruisvoorn dat smaakt naar meer. Maar dat zal moeten wachten.

De andere dag krijg ik het niet uit mijn systeem. Mooi lopende lepeltjes en dan zo weinig vis. Of zouden ze toch niet zo goed zijn? Ik krijg de kans om in de ochtend een ander watertje te bevissen met de lepeltjes. Ik besluit de zilveren mee te nemen. De rode moet ik nog voorzien van een achtje waarin de haak word bevestigd voor een betere beweging van de haak.

Al vrij snel hangt de eerst baars en de tweede en de derde. Het lepeltje doet het geweldig en ik staat te genieten. Dus toch goede lepels.

Dan gebeurt het niet veel later een tikje en ik vang een ultra mini voorn netjes in de bek gehaakt.

 En zo van vang ik tussen de baarzen door diverse ruisvoorns. Dat had ik dus niet verwacht.

Gewoon met een staaldraadje voor het lepeltje. Het draadje durf ik er niet af te halen. En dat blijkt terecht want als klap op de vuurpijl vang ik ook nog eens twee snoekjes op het lepeltje. 

Helaas verspeel ik een van de lepeltjes die ik aan de overkant van het water waarin ik vis in een hek parkeer waar ik niet meer bij kan.  Ik weet in ieder geval dat ik super lepeltjes heb gemaakt voor de 2 en 3 grams spinhengel. Zodra ik tijd heb maak ik er zeker meer….