Monnikenwerk

Het is zondag 13 augustus als ik net klaar ben met vliegen binden als mijn jongste naast mij komt staan. Op tafel staat het doosje met de lepeltjes die ik afgelopen week heb gemaakt. Lepeltjes die het zeer goed doen en waarmee ik afgelopen week nog heel veel baarzen en een aantal snoeken mee gevangen heb in de twee keer dat ik er nog even op uit kon. 

Een snoek die niet van het lepeltje af kon blijven van de week.

Een van de vele baarsjes

Tot twee keer toe tijdens deze sessies werd het kleine lepeltje gepakt door een grote snoek die tijdens de dril los liet. Ze zwommen gewoon met het lepeltje los in de bek, en misschien gelukkig maar in het zwaar begroeide water. In open water durf ik de dril wel aan met 10/00 nylon maar nu, nee liever niet.

De kleine man pakt het doosje met lepeltjes en bekijk ze met bewondering. Dan vraag hij mij of ik ze nog kleiner kan maken met een lach op zijn gezicht. Ik antwoord hem dat ik het niet zou weten. Je kan het toch proberen antwoord hij terug.

Lachend kijk ik hem aan en zeg kom we gaan het proberen. Ik zoek een klein stukje messing en net als de week ervoor probeer ik een lepeltje te schetsen. De eerste schetsen vind ik te klein en veeg ze uit. Na een paar keer staat er een schetsje op het metaal waarvan ik zelf denk dat het zou moeten kunnen. 

Dit gaat hem worden.

Kleine lepeltjes willen maken is een. Maar je moet ook rekening houden dat je er ook nog gaatjes in moet boren en dat je hem moet kunnen vasthouden om hem in model te vijlen. Nu heb ik met uitdelen van handen niet bepaalt achteraan gestaan, dus zo klein word ook voor mij een hele uitdaging. Met uiterste precisie haal ik het lepeltje uit het metaal. Wat is dit klein bijna niet vast te houden. Dan moet ik het stukje metaal nog in vorm gaan vijlen. Het valt niet mee en een keer schiet het kleine stukje van tussen mijn vingers en valt ergens op de vloer. Met veel moeite vind ik het stukje metaal terug. Uiteindelijk krijg ik het stukje metaal in de gewenste vorm zoals ik hem voor ogen heb. Ik leg hem naast het kleine lepeltje dat ik de week ervoor heb gemaakt.

De kleine mal naast de andere ultra light lepel

Ik dacht dat dit lepeltje al klein was. Dat gaat zeker een hele uitdaging worden omdat stukje metaal in model te gaan maken dacht ik nog en rustig maak ik nog twee kleine vormpjes uit het metaal. Net als de van de vorige dient het eerste stukje metaal als mal. Een mal die ik direct in een zakje doe en opberg als ik klaar ben met het aftekenen van de andere twee lepeltjes, ik ben bang om hem kwijt te raken.

Dan begin ik te kloppen. Heel voorzichtig houd ik het uiteinde van het metaal tussen mijn vingers en klop met het hamertje op het metaal. Heel rustig komt de helft van het metaal in vorm waarna ik hem omdraai en de andere helft klop. En ja, ook tik ik regelmatig op mijn vingers maar dat mag de pret niet drukken. Als het lepeltje de vorm heeft van een mini olienoot maak ik de S-vorm in het lepeltje. Tot mijn verbazing is het tot nu toe gelukt om een mini krokko lepeltje te kloppen. Rustig klop ik het tweede exemplaar ook tot een volwaardig lepeltje.

Mooi te zien hoe groot dit krokko lepeltje is

Dan moet ik op zoek naar een passende haak. Ik vind nog een langstelige maatje 14 haakjes. Deze passen er voor nu het beste bij. Kleinere en andere modellen haakjes kan ik nu even niet vinden. Al zegt mij gevoel wel dat ik liever een haakje met een kortere steel gehad zou hebben. Maar goed het is even niet anders en het zijn en blijven test lepeltjes. En had ik bij de vorige al de twijfel over hoe ze het zouden doen heb ik dat bij deze hele kleine lepeltjes zeer zeker.

Dan zoek ik draad op om het achtje van te maken om de haak te bevestigen. Nu kan ik geen 0.5 mm gebruiken. Daar is het oog van het haakje te klein voor. Gelukkig heb ik nog draad met een dikte van 0.3 mm. Hier buig ik het achtje van. Dan bevestig ik het geheel aan de lepel en het kleine haakje hangt. Ik besluit aan de bovenzijde ook een achtje te maken om daar de hoofdlijn aan vast te kunnen maken. Met een lepeltje van deze grote is een staaldraadje niet meer te gebruiken daar is echt alles te klein voor. Zou je per ongeluk een snoekje haken en lijnbreuk krijgen is de snoek het haakje zo weer kwijt. Nee, dit lepeltje is echt een voorn/baars lepeltje geworden maar waar uiteraard ongetwijfeld ook andere vissoorten mee gevangen gaan worden als het lepeltje werkt. Ik besluit net als op de grotere versies nog een stripje folie op de lepeltjes te plakken. Nadat ik dan ook het andere lepeltje voorziet van een haakje en aan de bovenzijde een achtje maak zijn beide klaar. 

In het midden het andere ul lepeltje van afgelopen week.

De twee ul krokko lepeltjes klaar en links boven beide maten lepeltjes.

Na het eten besluiten we een wandeling door de polder te gaan maken, zoals we wel vaker doen na het eten. Heerlijk tot rust komen in een prachtige omgeving op steenworp afstand van ons huis. Iedere wandeling is bijna een avontuur. Het is ongekend wat je allemaal tegen komt. Van Fazant tot haas. En dan zeker niet alle bloemenpracht vergeten die de polder rijk is. Vanavond besluit ik om ook een hengel en de kleinste lepeltjes mee te nemen om te testen. Mijn keuze is gevallen op de pequena splitcane hengel. Tenminste de top van deze hengel die door Eric Terluin speciaal passend is gemaakt voor de onderkant van mijn BB1 waardoor je nog lichter kan vissen. Het hengeltje heeft zo een vermogen van 1-2 gram. Echt een hengeltje voor het echte ultra lichte werk dus. Het molentje wat er onder hangt is opgespoeld met 10/00 nylon. Ik tuig thuis de hengel op en knoop een lepeltje direct op de lijn en het andere lepeltje berg ik op in een doosje dat ik mijn zak steek. Zo kan ik ze tenminste niet verliezen. 

Langzaam lopen we richting de polder. De twee mannen lekker rennend en stoeiend. Heerlijk dat ze zo de overdosis aan energie kwijt kunnen. Na ongeveer een kwartiertje lopen komen we bij een polderwatertje. Hier is de nodige activiteit aan de oppervlakte te zien. Voorns dat zie ik direct aan de kringen. Hoe groot ze zijn kan ik dan weer net niet zien. Rustig werp ik het lepeltje richting de kringen en begin te draaien. Het lepeltje doet het zie ik. Vol ongeloof zie ik hem zwemmen zoals alle grote krokko lepels het doen. Iets wat ik stiekem al had gehoopt maar nu echt moest geloven. Een aantal maal voel ik een vinnige tik op het lepeltje.

Een heerlijke avond geen zuchtje wind.

Het duurt niet lang of de eerste vis haakt zich. Het is een kleine voorn die niet van het kleine lepeltje af kan blijven. Daar blijft het niet bij. De ene na de andere voorn stort zich op het lepeltje.

De eerste voorn is een feit.

Ik oefen wat met het lepeltje en geef korte haaltjes. Haaltjes zoals je met een vliegenhengel ook zou doen. Het lepeltje reageert net zoals met gewoon binnen vissen en blijft mooi zwemmen. Hierdoor weet ik nu gelijk ook dat dit lepeltje ook te vissen is op een vliegenhengel. Ik besluit om op 30 cm boven het lepeltje een klein loodhageltje te knijpen om zo te zien hoe de actie dan word. Met een loodhageltje kan je net iets verder werpen met het hele lichte lepeltje. Ook met dit loodhageltje loopt het lepeltje zoals daarvoor. En inderdaad werp je iets verder.

Niet alleen ruisvoorns maar ook blankvoorns kunnen er niet af blijven.

Iedere keer als ik binnen vis voel ik vis op de lepel tikken. Niet alles wordt gehaakt. Mogelijk ligt dat aan het langstelige haakje maar dat word een kwestie van testen zodra ik andere haakjes gehaald heb met een kortere steel en wat lepeltjes erbij gemaakt heb. Maar reden tot klagen heb ik zeker niet. Ik vang toch bijna na iedere keer dat ik binnen vis een voorn en zo nu en dan een baars.

 

Wat is dit genieten. Na ongeveer 20 minuutjes te hebben getest ben ik er van overtuigd dat dit zeker een heel goed voorn/baars lepeltje is en dat er in een week twee zeer goede lepeltjes gemaakt zijn voor de ultra lichte visserij. Hier ga ik er zeker veel meer van maken. Langzaam gaat het licht uit in onze mooie polder en wij besluiten de laatste kilometers richting huis te gaan lopen.

En als het licht uit gaat verlaten wij onze mooie polder.