De afgelopen week

Het is dinsdag na de Pinksteren als ik vrij ben.De hele Pinksteren heb ik moeten werken. Heerlijk een dag vrij. In de ochtend staat er dan ook vissen op het programma. Ik wil de polder in om op ruizers te vissen. De laatste keer dat ik er met Raymond was heb ik met volle teugen kunnen genieten. Niet dat de vissen super groot waren, maar dat heeft mij nog nooit iets uitgemaakt. Nee, alles er om heen de stilte,de geur en alles wat leeft in de polder. Dat maakt het tot een rustgevend avontuur voor mij.

Het water in de polder is aardig gezakt door de lange periode van vooral droogte. Een vlokdobber hier in het hele ondiepe water is geen optie meer. Deze zou de vis verjagen bij het neerkomen op het water. Al langere tijd loop ik met het idee om hier wat anders voor te proberen. Zelf dacht ik aan een verklikkertje op de lijn te monteren. En dan een die heel klein is. Voor het vliegvissen gebruik ik dit soort verklikkertjes. Super licht en vallen niet hard op het water bij het neerkomen. Alleen voor mij was de vraag of dit dan ook nog te werpen zou zijn en met wat voor combinatie (hengel en lijn) dit dan mogelijk zou kunnen zijn.

Nu wilde het geval dat ik dit jaar voor mijn verjaardag zoals gewoonlijk niets anders wist te vragen dan iets op visgebied. Ik  kreeg vorig jaar een prachtige BB1 splitcane hengel van mijn vrouw en kinderen gemaakt door Eric Terluin voor mijn verjaardag. Gekscherend had Eric toen  tegen mij gezegd dat hij voor deze hengel ook nog een lichtere top kon maken. Een top van een pequena. En dat is een 1-2 grams hengel. Dit werd dan ook mijn verjaardag cadeau dit jaar.

Een week voor de Pinksteren was hij af en had Eric hem opgestuurd naar mij. Nog wel en weekje laten uitharden hoor was het advies wat ik er bij kreeg. Het was juist met deze combinatie dat ik wilde gaan proberen om ruizers te vangen.

Op mijn nieuwe mitchell 310 molen had ik 10/00 nylon gespoeld en  deze werd onder het splitcane gehangen. Een prachtig combinatie welke helemaal in balans lag. Vlug nog even wat verklikkertjes en haakjes mee en wat lichte loodjes voor het geval ik toch niet ver genoeg of hellemaal niet zou kunnen werpen. Dan snel richting mijn fiets . Heerlijk om met bijna niets op de fiets te zitten. Als kind deed ik niets anders dan fietsen naar mijn viswatertjes. Je kan overal tussendoor en plaatsen welke je niet met de auto kan bereiken daar is vaak met de fiets wel snel te komen.

Het duurt dan ook niet lang voor ik in een stille polder staat met mijn hengel. Mijn fiets parkeer ik tegen een scheef hangende knotwilg aan. De kanten van mijn stek zijn even van te voren gemaaid zodat ik nu niet in kniehoog gras hoef te staan.

Voorzichtig schuif ik wat made op mijn haakje. En werp….Dat gaat goed. Boven mijn verwachting in is de lichte combinatie goed weg te zetten met de splitcane hengel. De made met daar achter het verklikkertje vallen bijna zwevend in het midden van het kommetje. En langzaam zakken de made door de wateroppervlakte. 

 En dan schiet het verklikkertje met een felle ruk weg. Een korte tik..Hangen de eerste voorn is een feit. Het lukt, schiet door mij heen. Wat is dit gaaf. Na de eerste ruizer te hebben onthaakt. Gooi ik weer in. Perfect werpt het hengeltje de made weer weg. Vrijwel direct schiet het verklikkertje door de oppervlakte van dit zeer ondiepe begroeide watertje. En kort daarna land ik ook deze voorn.

De eerste voorn en het verklikkertje

Het mooie van deze aparte lichte manier van vissen is dat de vis niet word verschrikt en dat je in zeer ondiep water kan vissen. Eigenlijk water waar je zelfs met een vlokdobber niet uit de voeten kan. Geweldig om te zien hoe de made op een trage natuurlijke manier langzaam zinken. Ik heb vanochtend in ieder geval snel door dat dit een hele productieve en leuke visuele manier van vissen is. Bijna iedere worp is het raak en ik weet zelfs een baarsje op deze manier te vangen. Ik sta te genieten. 

Dan slaat een snoek die waarschijnlijk al die tijd in het groen heeft geleden een flink raam in het polderwatertje. Overal springen de voorns uit het water. Doordat het water zo ondiep is zie ik de snoek even boven het water uit springen in zijn poging een vis te pakken. Mijn hart stok even in mijn keel. Die had ik even niet zien komen. Een dikke snoek van in de 60 centimeter lag gewoon al die tijd voor mijn voeten zonder dat ik hem zag. Wat is dit genieten. Kort hierna zie ik dat het tijd is om mijn kids uit school te gaan halen en tuig ik af en zoek mijn fiets op.  Voldaan en met een rustgevend gevoel fiets ik naar huis. Vissen met een verklikkertje dat je zo weg blaast gaat dus perfect. Nadat ik de jongens opgehaald heb uit school moet ik de jongste die uiteraard ziet dat pap zonder hem is wezen vissen beloven dat ik woensdag middag even met hem ga vissen.

Als het dan ook woensdag middag is staat er een kleine man van 6 jaar te trappelen om met zijn vader te gaan vissen. Tijd om te eten heeft hij bijna niet. Snel werkt hij zijn brood en drinken naar binnen om zich vervolgens in zijn oude kleren te steken en zich in zijn laarzen te hijsen. We gaan met een hengel namelijk zijn eigen hengel. Zo trots als een pauw komt hij zijn kamer uit zetten met zijn hengeltje. Heb je alles pap vraagt hij mij.  Na zijn moeder gedag te hebben gezegd gaan we op pad.

Het slootje hier achter is ons doel vandaag. Het wordt zoeken. Vandaag is er weinig leven te zien. Echter tussen het gedeelte wat flink begroeid is zien we leven. Werpen kan hij zelf . Aanslaan gaat ook al redelijk. Alleen het onthaken laat ik hem nog niet doen voor het welzijn van de vis. Het duurt niet lang voor zijn dobbertje met en vinnige ruk onder gaat. Een tikje en de top van het hengeltje begint te bonken. Dat moet een baars zijn en jawel. Zijn eerste visje van vandaag is inderdaad een baars. 

Na deze baars volgen er nog 3 en een tiental voorns. Echt genieten zo met mijn enthousiaste vismaatje. Hij kan dan ook zijn mond niet stil houden en geniet zichtbaar van het vissen. 

Ook hier knalt een flinke snoek op de voorns door het groen. En ik zie het kleine mannetje schrikken van de onverwachte actie van de snoek. Geweldig vind hij dit en blijft vragen over de snoek. Ja , snoek vangen dat wil hij de volgende keer wel doen verteld hij mij als we samen weer huiswaarts lopen. Ik vertel dat hij dan nog even moet wachten tot het seizoen weer open gaat. Dan kijkt hij mij aan en zeg maar dan gaan we echt he. Ik moet hem beloven dat als het seizoen open gaat we er samen een keer op uit zullen gaan om een ‘dikke’ snoek te vangen.

Na deze leuke middag volgt er een periode van veel werken voornamelijk nachtdiensten. Tussen een van deze diensten krijg ik bericht uit Utrecht van Ton temming. Je Pelikaan hengel is klaar. 

Nu moet ik even vertellen dat ik dit in maart van dit jaar mijn 25 jarig ambtsjubileum had en ik hiervoor een aandenken mocht kopen. Dit werd dus een mooie pelikaan hengel van Ton temming. Ik had twee jaar geleden toen ik in de winkel van Ton Temming was  er een in handen gehad. Prachtige hengeltjes.

Afgelopen woensdag ben ik richting Utrecht gegaan om mijn Pelikaan hengeltje op te halen. De Pelikaan hengel is er een van de gelimiteerde oplage waar er maar 25 van gemaakt gaan worden. Mijn Pelikaan 6 grams  hengeltje blijkt nummer 15 te zijn en dit alles is vastgelegd op een heus certificaat van echtheid.

Een prachtig certificaat met een watermerk van het originele logo met daarop een pelikaan.

In de winkel word ik hartelijk ontvangen door Ton en Hennie en na een bakkie koffie word mijn hengeltje gepakt. Wat is het een prachtig hengeltje geworden. Het is goed te zien dat dit hengeltje met liefde voor het vak is gemaakt. 

Nadat ik het hengeltje vast pakt voel ik voor het eerst weer hoe licht het hengeltje is. Afgewerkt met een mooi dun kurken handvat wat verschrikkelijk lekker in de hand ligt. Even zwiepen met het hengeltje leert mij dat dit een razendsnel hengeltje is en nadat Ton de top tussen duim en wijsvinger houd en ik de hengel krom trek zie ik dat  het hengeltje een prachtige progressieve buiging heeft. Een buiging die krom gaat tot in het handvat. Daarna loop ik nog een rondje door de winkel. Een snoep winkel voor de doe het zelverd. Hier vind ik veren en andere materialen voor streamers te bouwen. Ook een aantal lepeltjes neem ik mee.

En nadat Ton nog wat van zijn nieuwe projecten heeft laten zien drinken we nog een bakkie koffie waarna ik weer huiswaarts keert. 

Het is dan afgelopen week dat ik te horen krijg dat ik een extra nachtdienst moet draaien op vrijdag in verband met zieken. De Laatste zaterdag van mei Nationale hengelsport dag kom ik om 7 uur in de ochtend thuis. Even eten en dan even een paar uurtjes liggen. Om elf uur ben ik al weer op. Echt mega fit ben ik dan nog niet. Rustig pak ik mijn pelikaan hengeltje en mijn Shimano molentje in de 500 klasse. Het molentje heb ik recent voorzien van verse 16/00 nylon. Na even te zijn bijgetrokken zoek ik mijn spulletjes op en pak wat spinnertjes ,lepeltjes en streamertjes in. Dan trek ik mijn laarzen aan en trek er op uit. 

 

Bij het slootje achter mijn huis hang ik wisselend de spinnertjes aan de spelt. Alles is goed voelbaar op het Pelikaan hengeltje. Het hengeltje werpt moeiteloos de spinnertjes weg. Alle spinnertjes die ik normaal op de 5 grammer vist zijn goed te vissen. Een iets grotere spinner overtrek de hengel en vist dan ook niet lekker. Dit leert mij dat dit hengeltje inderdaad een vermogen heeft van 5 a 6 gram. Nadat ik het laatste spinnertje door het ondiepe watertje haalt zie ik er een streep achter aan zwemmen. Een snoek van een centimeter of 80 zwem er achter aan op zijn gemak. Voor mijn voeten blijft de snoek liggen. Bijten in het spinnertje daar heeft hij geen zin in. En nadat hij mij door heeft draait hij zich langzaam om en verdwijnt weer in het heldere niets.

Rustig loop ik verder. Het water is hier zo ondiep dat ik zelfs geen voorns zie zwemmen. Na een goed half uurtje langs de watertjes hier in de wijk lopen beland ik in de polder. Hier is het water iets dieper. 

Ik besluit een luxor lepeltje van Ton Temming te proberen. Het lichte lepeltje word ondanks de wind moeiteloos weggezet door de pelikaan hengel. Ik heb nog geen enkele aanbeet gehad en ik ben nu toch ongeveer een uur aan het vissen. Het zonnetje en de wind in de polder gaan hun tol eisen en ik voel dat de vermoeidheid gaat toeslaan. Ik had mij min of meer er al bij neergelegd dat ik vandaag niets zou vangen. Maar ach na de gesloten tijd was dit wel weer even genieten en dat met mijn nieuwe hengel in een prachtige omgeving.

Dan gebeurt het. In een breed stuk van het polderwater een grote kolk. Een vinnige tik op de top van de Pelikaan die meteen in een mooie bocht komt te staan en een gierende slip. Snoek, schoot er door mijn hoofd heen. En dan ook nog een die voor goud ging. Een kromme Pelikaan die in samenspraak met de slip alle runs opvangen die deze snoek maakt. Er lijk geen einde aan te komen. En uiteindelijk kan ik hem landen en de eerste snoek van het nieuwe seizoen is een feit. Gedrild aan de Pelikaan een hengeltje zoals ik nu ervaar krom kan gaan tot in het handvat maar sterk genoeg is om een vis goed te drillen. 

De eerste snoek op de pelikaan met het luxor lepeltje

In een roes en flink vermoeid loop ik richting huis nagenietend van de paar uurtjes die ik er met de Pelikaan hengel op uit mocht gaan.

Dan is het maandag het is al weer 1 juni en ik ben lekker vroeg thuis. Vroeg genoeg om de kleine mannen op te halen uit school. De oudste komt als eerste uit school gevolgd door de jongste. Ik wil vissen pap was het eerste wat hij zei. Zullen we die snoek gaan vangen, je weet wel die van bij de voorns. Lachend zeg ik hem dat ik best wel even wil gaan vissen met hem maar dan wel achter het huis. Met enige spoed van zijn kant komen we thuis. 

Net als zaterdag pak ik de pelikaan hengel. En nadat de kleine man voorzien is van een natje en een droogje gaan we er op uit. Eerst met een minispinner in de hoop om een baars te vangen. Vriend baars bleek niet thuis te zijn en net als eerder zagen we geen vis zwemmen hier. 

Maar dan….. dan loop het kleine spinnertje vast en zie ik de oorzaak. Een mooie snoek heeft hem tussen de kaken genomen. Dat de snoek vast zit heeft hij niet eens door. De kleine man naast mij ziet de snoek ook en staat te springen met het landingnet al uitgeklapt. Langzaam zwemt de snoek weg. Het hengeltje buigt en buigt. Dan glijd het minispinnertje uit zijn bek en de snoek zwemt rustig door. Bij mij bekruipt het besef dat de vis mogelijk niet eens gehaakt was geweest. Na en aantal worpen verder blijk de snoek geen zin meer te hebben om te bijten in het spinnertje. 

Jammer pap hoor ik de kleine zeggen. Ik zeg hem dat het nu tijd is voor het geheime wapen. Hij kijkt mij verbaasd aan. Dan haal ik van uit mijn tas een streamer te voorschijn. Een door mij vers gebonden  witte bunny streamer. Voor de kant maak ik hem rustig nat tot dat hij langzaam zinkt. Dan werp ik de streamer naar de overzijde van het water. 

Rustig begin ik de streamer binnen te vissen. Ver komt hij echter niet. Na twee meter duikt de snoek er vol op. Nu zit hij wel vast. De Pelikaan kromt en de slip geeft lijn. Naast mij staat een over enthousiast mannetje te springen met het net. Als het aan hem had gelegen had hij zelf het water ingesprongen om te snoek met het net te vangen. 

Ik zeg hem dat hij hem mag scheppen als de vis zo ver is. Dat helpt. Gespannen wacht hij het moment af dat hij de vis mag scheppen. Na een mooie dril waar we beide van hebben genoten is zijn moment daar. De kleine man schep de snoek. Hij heeft hem zelf gevangen met het net. Hij moet op de foto met zijn snoek. Nadat ik de kleine man even een metertje verder op had geparkeerd word eerst door mij de snoek onthaakt. 

Nadat hij onthaakt was vraag ik aan hem durf je hem vast te houden? Hij kijkt me aan of ik niet goed wijs ben en zeg joh je hoef alleen maar uit te kijken voor z’n tanden en voorzichtig pakt hij de snoek. Een snoek die toch ergens in de 70 centimeter is. 

Sean met zijn 'gevangen' snoek

Vlug neem ik wat foto’s waarna we samen de snoek weer netjes terugzetten. 

Mijn vismaatje is in de wolken. Dit moet thuis worden verteld. Daar is geen houden meer aan. We lopen samen richting huis. Nagenietend van een klein uurtje met mijn vismaatje loop ik met hem mee..